کتایون کامکاری

امروزه بازی های المپیک از مهم ترین دغدغه های فکری تمام مدیران و مسئولان ورزشی است. ازاین رو، پژوهش حاضر به بررسی مدل موفقیت کاروان ورزشی ایران در بازی های المپیک ۲۰۲۰ توکیو با رویکرد داده بنیاد پرداخته است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارشناسان، صاحب نظران دارای تجربه حضور در المپیک و ورزشکاران موفق المپیکی بود که نمونه گیری بر اساس روش نمونه گیری هدفمند به صورت مصاحبه های نیمه ساختاریافته تا اشباع نظری صورت گرفت و درنهایت ۱۷ نفر از کارشناسان و صاحب نظران المپیکی در تحقیق شرکت کردند. در این تحقیق ابتدا ﮐﺪﮔﺬاری باز شامل ۵۴ کد، سپس کدگذاری محوری در محورهای مدیریتی، ارتباطات، آموزشی، اقتصادی، انگیزشی، سیاسی واجتماعی، جمعیتی، فرهنگی، جغرافیایی، ایدئولوژی، سیاسی- اجتماعی، استعدادیابی و پیشینه مدال آوری و در انتها کدگزاری گزینشی در قالب عوامل علی (عوامل اقتصادی، استعدادیابی، سیاسی و اجتماعی)، عوامل زمینه ای (همچون جمعیتی و جغرافیایی)، عوامل مداخله ای (شامل پیشینه مدال آوری و فرهنگی)، راهبردها (شامل عوامل مدیریتی، آموزشی و ارتباطات) و درنهایت پیامدها (عملکرد بهینه، رسیدن به اهداف تعیین شده، کسب مدال های متعدد و افزایش رتبه بندی، کسب مدال طلا و افزایش تعداد شرکت کنندگان) بر اساس مدل استراس و کوربین در محیط نرم افزار کیفی مکس کیودا نسخه دوازده انجام ﮔﺮﻓﺖ. بنابر نتایج پ|ژوهش به مدیران ومسئولان پیشنهاد می شود تا با تاکید برفاکتورهای مهم نظارت، اجرا و هماهنگی، مدیریت بهینه ای در پروژه المپیک داشته باشند تا به موفقیت در المپیک ۲۰۲۰ و سایر المپیک ها دست یابند و به محققان آتی تحقیق فرا تحلیلی در راستای المپیک و مقایسه اش با تحقیق حاضر پیشنهاد می گردد.

پژوهش حاضر به بررسی الگوی مدل ارتباطی هوش سازمانی و اثربخشی سازمانی مدیران باشگاه های بدنسازی شهر تهران پرداخته است. این پژوهش از نوع توصیفی-  همبستگی، حال نگر و کاربردی        می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مدیران باشگاه های بدنسازی شهر تهران بود که تعداد 375  آزمودنی با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای و تصادفی انتخاب شدند. برای دستیابی به اهداف پژوهش از دو پرسشنامه "هوش سازمانی آلبرخت" (2003)  و پرسشنامه "سنجش اثر بخشی سازمانی تیسنگ" (2010) استفاده شده است. پرسشنامه "ویژگی های فردی" نیز با توجه به اهداف تحقیق ساخته شد. همچنین، داده های گردآوری شده از طریق آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل ضرایب همبستگی و مدل معادلات ساختاری  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد میانگین هوش سازمانی در افراد مورد بررسی برابر با 0/130 و70/34 =SD  و میانگین اثربخشی سازمانی نیز برابر با 88/73 و 93/50 SD = بود که با توجه به حداکثر نمره هوش سازمانی (180) و حداکثر نمره اثربخشی سازمانی (126)، امتیازات کسب شده نشان دهنده هوش سازمانی و بهره وری نسبتا مطلوب می باشد. بعلاوه، نتایج تحقیق نشان داد بین تمام مؤلفه های هوش سازمانی(چشم انداز استراتژیک، سرنوشت مشترک، روحیه، میل به تغییر، اتحاد و توافق، کاربرد دانش و فشار عملکرد) و اثربخشی سازمانی مدیران باشگاه های بدنسازی شهر تهران ارتباط مثبت معنی داری وجود داشته که بیشترین ارتباط کاربرد دانش(73/0  r= ) و کمترین ارتباط  سرنوشت مشترک(53/0 r=)بوده است. همچنین، مدل معادلات ساختاری از برازش لازم برخوردار بود. نتایج حاکی از این است که همه ابعاد هوش سازمانی (چشم انداز استراتژیک، سرنوشت مشترک، میل به تغییر، روحیه، اتحاد و توافق، کاربرد دانش و فشار عملکرد) چه در رابطه ها و چه در مدل مطلوب و از مقادیر بار عاملی قابل قبولی برخوردار بودند. همچنین، نتایج نشان  می دهد که بعد اتحاد و توافق (بار عاملی 93/0) بیشترین تاثیر را بر هوش سازمانی دارد و بعد میل به تغییر (بار عاملی 59/0) از این نظر در رتبه آخر قرار گرفت . در پایان، به مدیران و مسئولان پیشنهاد می شود که نتایج عملکرد خود را در معرض بازخورد و ارزیابی همزمان قرار دهند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی عوامل مؤثر بر موانع مشارکت زنان سالمند در فعالیت های ورزشی تفریحی استان البرز می باشد. جامعه آماری تحقیق را کلیه زنان بالای 50 سال استان البرز تشکیل می دهند. نمونه آماری پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای و از تعداد کل آزمودنی های استان البرز و با توجه به توزیع جغرافیایی سه منطقه مرکز، شمال و جنوب تقسیم و تعداد 384 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. به منظور دستیابی به اهداف تحقیق از روش تحقیق کیفی و کمی استفاده گردید. در بخش روش تحقیق کیفی با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته و از نوع مصاحبه مفهومی[1] بهره گرفته شد. در بخش کمی نیز از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه توسط 15 نفر از اساتید و متخصصین تأیید شد و پایایی آن از در یک مطالعه مقدماتی با آلفای کرونباخ 0/83 تعیین شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون تی تک گروهی و آزمون فریدمن) با کمک نرم افزار SPSS18 استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که عوامل اجتماعی، سلامتی، امکانات و تسهیلات، عوامل اقتصادی، عوامل شخصی و زمان به عنوان موانع مشارکت زنان سالمند استان البرز در فعالیت های ورزشی تفریحی می باشد و عوامل علاقه و ناآگاهی از عوامل مؤثر بر عدم مشارکت زنان سالمند استان البرز در فعالیت های ورزشی تفریحی نمی باشد.