زهرا شاه حسینی

سابقه و هدف: سلامت روانی زنان خانه دار به ویژه مشکلات اضطرابی آنان از اولویت های نادیده گرفته شده طی سال های اخیر است که نیازمند توجه جدی سیاست گذاران حوزه سلامت است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش دلبستگی به خدا و اخلاق رابطه ای در پیش بینی تجربه اضطراب زنان متأهل انجام شده است. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی زنان متأهل خانه دار شهرستان شاهرود بود که در سال 1398 وارد مطالعه شدند. حجم نمونه 380 نفر بود که با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به پرسش نامه های اضطراب، اخلاق رابطه ای و دلبستگی به خدا پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه سلسله مراتبی استفاده شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده اند. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین سنی زنان 89/41 سال و به ترتیب بیشترین و پایین ترین سطح تحصیلات با 65 درصد مربوط به دوره متوسطه و 15 درصد مربوط به تحصیلات دانشگاهی بود. بین اخلاق رابطه ای (57/0-=r و 05/0>P)، اخلاق عمودی (39/0-=r و 05/0>P) و اخلاق افقی (43/0-=r و 05/0>P) با اضطراب همبستگی منفی و بین دلبستگی به خدا (68/0-=r و 05/0>P) و مؤلفه های آن با اضطراب همبستگی منفی و معنادار وجود داشت. تحلیل رگرسیون نشان داد اخلاق رابطه ای توان تبیین 23% از واریانس اضطراب؛ اخلاق رابطه ای و دلبستگی به خدا با هم توان تبیین 33% از واریانس اضطراب؛ و دلبستگی به خدا مستقل از اخلاق رابطه ای توان تبیین 10% درصد از این واریانس را داشته اند. مؤلفه های دلبستگی به خدا نیز توانستند 12% از واریانس اضطراب را پیش بینی کنند. در میان ابعاد دلبستگی نیز ارتباط با خدا (38/0-=β) قوی ترین پیش بینی کننده اضطراب بود. نتیجه گیری: با توجه به نقش متغیّرهای یادشده در پیش بینی تجربه اضطراب زنان متأهل می توان از نتایج پژوهش حاضر در برنامه های پیشگیری و درمان اضطراب به عنوان متغیّرهای تأثیرگذار استفاده کرد.

توانمندسازی زنان فرآیندی است که طی آن زنان از نیازها و خواسته های درونی خود آگاه می شوند، اعتماد به نفس برای دست یابی به هدف را در خود تقویت می کنند و از توانایی لازم برای عملی ساختن خواسته های خود برخوردار می شوند. هدف از این مقاله بررسی رابطه آموزش های فنی و حرفه ای و توانمندسازی زنان از دیدگاه مهارت آموختگان زن مراکز آموزش فنی و حرفه ای شهر کرمان است. پژوهش حاضر از نوع پیمایشی است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. برای بررسی روایی پرسشنامه از نظر متخصصان و کارشناسان امر استفاده شده است و پایایی پرسشنامه با استفاده از روش ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار استنباطی، ضریب همبستگی پیرسون ورگرسیون به کمک نرم افزار 22 SPSS استفاده شده است. یافته های این مطالعه نشان داد که رابطه بین تأثیر آموزش های فنی و حرفه ای و توانمندسازی زنان مثبت و معنادار است. بنابراین، تمرکز بر مهارت آموزی زنان در آموزش نیروی انسانی یکی از سیاست هایی است که دولت باید در این زمینه به آن توجه ویژه کند.