سید سعید جابری

در سازمان های «خصوصی شده» تغییر فرهنگ سازمانی، کارکنان را با هدف راهبردی، درگیر و ترغیب می کند و تعهد و روابط مؤثر کارکنان در این زمینه همانند نقش رهبران و توانایی مدیریتی آن ها مهم است. تعهد کارکنان به استراتژی منابع انسانی، نقش مهم در فرآیند تغییر دارد. همچنین در کشورهای در حال توسعه مانند کشور ما مدیریت منابع انسانی در آینده با نیروهای چندملیتی از دورترین نقاط دنیا روبه رو خواهد شد که دارای انتظارها و فرهنگ های متنوعی خواهند بود و در این میان سازمانی موفق خواهد شد که بتواند آلیاژی محکم از فرهنگ سازمانی منحصربه فرد خود تهیه کند. خصوصی سازی در صنعت نفت و به ویژه در صنایع پتروشیمی نیز به عنوان یکی از مهم ترین مسائل سال های اخیر بوده است و تعدادی از شرکت ها واگذار و یا در حال واگذاری به بخش خصوصی می باشند. مسئله مهم آن است که نحوه اداره کردن چنین موقعیتی می تواند آن را به یک فرصت یا تهدید در «فرهنگ سازمانی» صنعت پتروشیمی تبدیل کند. لذا، مطالعه عمیق پیرامون شرایط و تبعات خصوصی سازی اهمیت زیادی در شناسایی راهکارهای مواجهه با آن خواهد داشت و شناخت فرصت ها، چالش ها و الزامات فرهنگ سازمانی (قبل از واگذاری، در حین واگذاری و پس از واگذاری) از اولویت های اصلی این صنعت به شمار می آید. بر این اساس، بررسی مبانی نظری و پیشینه تحقیق در خصوص تغییر اساسی فرهنگ سازمانی متأثر از خصوصی سازی با نگاهی به تجارب کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته (که از منظر عملکرد، نتایج، الزامات، چالش ها و راهکارها نیز می تواند دستاوردهای زیادی برای کشور به همراه داشته باشد) موضوع مقاله حاضر است.