پیمان باقرپور

یکپارچگی و ادغام رسانه های سنتی و تحولات و تغییرات فناوری ها و رسانه های نوین باعث همگرایی رسانه ای شده است. قطعا همگرایی یکی از مهم ترین و در عین حال، بحث برانگیزترین مفاهیمی بوده است که در دو دهه گذشته، در حوزه صنعت رسانه مطرح شده است؛ به طوری که برخی از نظریه پردازان در آستانه قرن بیست و یکم، از همگرایی با عنوان انقلاب دوم صنعتی یاد می کنند. بنابراین این پدیده، فرآیندی مداوم و در حال پیشرفت است که تمامی حوزه های مرتبط با رسانه، از جمله فناوری، صنایع، محتوا و مخاطب را شامل می شود. بدین ترتیب در این پژوهش مساله این است که روش-های همگرایی میان صدا و سیما و فضای در حوزه تولید محتوا چیست؟ پژوهش حاضر به صورت کیفی انجام شده است. داده های پژوهش از طریق مصاحبه عمیق با 12 کارشناس، گردآوری و پس از استخراج و کدگذاری، مقوله بندی شده است. در نهایت، در پاسخ به پرسش اصلی پژوهش،راهکارهایی ارائه شد، که عبارتند از: 1- آموزش سواد رسانه ای مخاطب 2- تغییر کارکردهای رسانه 3- حذف پارازیت ها 4- استفاده متفاوت از هر دو فضای رسانه ای 5- تعامل با مخاطب 6- تغییر استراتژی ها 7- تغییر سیاست ها از طریق طراحی آرایش رسانه ای، ایجاد سیاست رسانه ای، ایجاد گفتمان مشترک و برخورداری از نیروی متخصص 8- بهره مندی از آرشیو غنی، اعتماد اجتماعی و مزیت تشکیلاتی صدا و سیما 9- قابلیت تبدیل شدن و فرآوری محتوا 10- بهره مندی از مزیت نعمت تصویر در صدا و سیما 11- استفاده از محتوای مردم ساخت 12- استفاده از سرعت انتشار بالا در فضای مجازی 13- استفاده از موج سازی.