محمدسلیم کریمی

اغلب سازمان های دولتی یا فاقد مدلی برای نظام تصمیم گیری در سازمان هستند و یا مدل طراحی شده با توجه به تغییرات سیاستی، اجتماعی و فرهنگی تعدیل نشده است. لذا، بیشتر سازمان ها بر اساس آزمون و خطا و یا با تکیه بر دیدگاه فردی مدیران اداره می شوند. این مسئله باعث گردیده تا موفقیت و عدم موفقیت سازمان های دولتی به شدت تابع سلیقه ی فردی مدیران گردد. این مسئله به عنوان یکی از مسائل تعیین کننده موفقیت سازمان های دولتی مطرح بوده و به دلیل عدم اهتمام کامل به آن و یا نبود مطالعه ای جامع در این زمینه امکان تحقق اهداف سازمانی میسر نگشته است. از این رو، هدف این پژوهش ارائه مدلی جهت تبیین نظام تصمیم گیری در سازمان های دولتی است. با توجه به اینکه این پژوهش از نوع کیفی می باشد پس از انجام مطالعات کتابخانه ای و جمع آوری ادبیات موضوعی پژوهش مصاحبه های عمیق با خبرگان انجام شد و خروجی های به دست آمده با استفاده از روش دلفی تحلیل گردید. برای این کار 93 شاخص برای تبیین نظام تصمیم گیری شناسایی شدند که پس از بررسی خبرگان 76 شاخص مناسب تشخیص داده شدند. طبق نتایج کسب شده این مدل پژوهشی مشخص شد که مهم ترین مؤلفه ها در تصمیم گیری مدیران، به ترتیب اولویت به مؤلفه های «تعریف درست مسئله»، «انگیزه و اعتمادبه نفس بالا»، «میزان دانش و تجربه فردی»، «وجود مکانیزم های مؤثر زمان بندی، طراحی و پیاده سازی به موقع و کامل تصمیمات» و «اجرای آزمایشی (محدود) تصمیم ها قبل از اجرای نهایی (عمومی) تصمیمات» می باشد.