اللهیار مرادوف

در عصر حاضر سازمان ها دریافته اند که برای رشد و بقا در محیط پرتلاطم باید توجه خاصی به مقوله توسعه نوآورانه صنایع داشت. هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی و تحلیل موانع و چالش های توسعه نوآوری در صنایع قطعه سازی، ماشین سازی و خودروسازی تبریز با رویکرد AHP فازی می باشد. جهت رسیدن به این هدف، با استفاده از روش ترکیبی اکتشافی، داده های مورد نظر در دو مرحله کیفی و کمی جمع آوری و از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با 21 نفر از مدیران و خبرگان صنعت مورد مطالعه (که با روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شده) مولفه های مورد نظر شناسایی شدند. خبرگان مطالعه بعد از برگزاری 3 پنل خبرگان، در خصوص موانع و چالش های توسعه نوآوری در صنایع قطعه سازی و ماشین سازی به اتفاق نظر دست یافتند. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات در بخش کمی، در دو بخش انجام گرفته است. نخست با استفاده از رویکرد تحلیل عاملی و نرم افزار SmartPLS، مولفه های شناسایی شده در بخش کیفی، از لحاظ آماری و کمی اعتبارسنجی شدند. نمونه آماری این بخش که پرسشنامه های تحلیل عاملی را تکمیل نمودند، طبق فرمول کوکران، 356 نفر بودند که به صورت تصادفی انتخاب شدند. هم چنین در بخش دوم اولویت بندی موانع توسعه فناوری، از رویکرد AHP فازی استفاده شده است که پرسشنامه این بخش را 21 خبره تکمیل کرده که با استفاده از روش نظری انتخاب شدند. در این مطالعه 25 مانع شناسایی و نهایی شده که در 5 بخش، دسته بندی شدند که موانع حکومتی، موانع مدیریتی و سیاست گذاری، اعتبار ناکافی صندوق های سرمایه گذاری دولتی و ابهام جایگاه نوآوری در صنایع مهم ترین عوامل می باشند.