مهدی کارگر قجرآبی

زمینه و هدف: یکی از دغدغه های اساسی فرماندهان در شرایط بحران، مدیریت کمیت و کیفیت جیره غذایی، آب و سوخت کارکنان مأموریتی و ستادی است. بدون پشتیبانی مناسب کمی و کیفی، انتظار مأموریت موفق، انتظار بجایی نبوده و این یک اصل بدیهی در مدیریت و فرماندهی است. پرسش اصلی پژوهش این است که، در نیروی انتظامی، جیره غذایی، آب و سوخت برای مراحل سه گانه بحران، در چه مکان هایی اعم از مرکزی، منطقه ای، رده ای و یگانی باید ذخیره سازی شود و از چه الگویی تبعیت کند؟ روش: پژوهش حاضر ازنظر روش، توصیفی – پیمایشی و ازنظر هدف، کاربردی است. جامعه آماری مورد مطالعه، شامل فرماندهان و کارکنان آمادیِ معاونت آماد و پشتیبانی، یگان ویژه، معاونت عملیات و پلیس پیشگیری نیروی انتظامی به تعداد 87 نفر است. یافته ها: یافته ها مبین آن است که ذخیره سازی قبل از بحران، باید در هر چهار بخش نگهداری مراکز مرکزی- منطقه ای- یگانی و رده ای صورت پذیرد. همچنین ذخیره سازی حین بحران، باید در هر چهار بخش نگهداری اماکن نظامی و انتظامی - چادرها و خودروهای - اماکن دولتی و ایستگاه های ثابت و سیار صورت پذیرد. نتیجه گیری: بررسی یافته ها بیانگر آن است که تناسب با مأموریت، وجود شیوه نامه ها، اجرای شیوه نامه ها، استانداردبودن، پدافند غیرعامل و استحکام بسته بندی از شاخص های مؤثر بر ذخیره سازی قبل از بحران همگی دارای اولویت یکسان است. اولویت داشتن نگهداری رده ای نسبت به نگهداری منطقه ای، یگانی و مرکزی در شرایط قبل از بحران، ایجاب می کند که در برنامه ریزی ها و طراحی شیوه نامه های ذخیره سازی باید نگهداری رده ای، در اولویت قرار گیرد