فرزانه اوستان

مقدمه: آموزش و پرورش در دوران کرونا همانند دیگر بخش های جامعه، وضعیت پیچیده ای به خود گرفت. کلاس ها مجازی بوده و دانش آموزان معلمان و دوستان خود را نمی بینند. هدف این مطالعه بررسی نقش فناوری اطلاعات و فضای مجازی در تربیت اسلامی دانش آموزان با تاکید بر دوران کرونا در شهر قم بود. مواد و روش ها: این مطالعه به روش توصیفی زمینه یابی انجام شد. جامعه آماری آن همه معلمان دوره ابتدایی و نمونه آماری بر اساس محدودیت های موجود، 80 نفر از معلمان به صورت دسترس و از طریق فضای مجازی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه محقق ساخته که میزان آشنایی با فضای مجازی و میزان کاربرد آن را می سنجید؛ بود. روایی ابزار توسط کارشناسان تأیید و پایایی ابزار به روش آلفای کرونباخ 81/0 به دست آمد. یافته ها: بیش از 90 درصد معلمان در تدریس خود از فضای مجازی، استفاده می کنند. بیشترین آشنایی معلمان در بخش فضای مجازی و فناوری اطلاعات، در مؤلفه های ورد و پاورپوینت است. در ابتدای دوران کرونا آشنایی معلمان با فضای مجازی مربوط به تدریس؛ زیر 50 درصد بود. معلمان سعی کردند از فناوری اطلاعات در تربیت اسلامی استفاده کنند اما فضای مجازی آماده و مناسب برای تربیت اسلامی نبود. نتیجه گیری: معلمان دوره ابتدایی شهر قم، علاقه مندند از فناوری اطلاعات و ارتباطات و فضای مجازی استفاده کنند، اما بستر لازم و زیرساخت مناسب برای بهره گیری از فضای مجازی وجود ندارد. بنابراین معلمان در به کارگیری فضای مجازی در تربیت اسلامی، دچار کمبود و ضعف هستند.

مقدمه: دانش آموزان قشر عظیمی از افراد فعال در حوزه یادگیری جامعه و خانواده آموزش و پرورش تلقی می شوند. لازم است برای رسیدن به هدف های تربیتی، به عوامل متعددی چون حمایت اجتماعی و شادکامی آنان توجه شود. هدف این مطالعه بررسی رابطه بین روش های تربیتی، وضعیت اقتصادی اجتماعی و حمایت اجتماعی با شادکامی دانش آموزان شهر قم بود. مواد و روش ها: این مطالعه به روش توصیفی همبستگی با جامعه آماری همه دانش آموزان شهر قم و با نمونه آماری 250 نفر از دانش آموزان اجرا شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه روش های تربیتی بامریند، وض عیت اقتص ادی اجتماعی قدرت نما، حمایت اجتماعی فیلیپس و شادکامی آکسفورد بودند. یافته ها: بین روش های تربیتی با شادکامی دانش آموزان؛ بین وضعیت اقتصادی اجتماعی با شادکامی دانش آموزان و بین حمایت اجتماعی با شادکامی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: ضروری است تا برنامه ریزان درسی و آموزشی؛ از ویژگی های شخصیتی، فردی، اجتماعی و خانوادگی دانش آموزان اطلاعات کافی داشته باشند. فقط از این رهگذر است که میتوان برای دستیابی به اهداف تربیتی، برنامه ریزی درستی ارایه کرد.