اقسانه نیکوکار

با توجه به وجود موانع در تعاونیها، یکی از راهکارهای افزایش سهم بخش تعاون در اقتصاد ایران، اعمال سیاستهای حمایتی توسط بخش دولتی است. جامعه آماری شامل کل تعاونی های فعال تولید بخش کشاورزی شامل 23 شرکت تعاونی در سطح شهرستان شاهرود می باشند، که تعداد کل اعضای اصلی شرکتها 170 نفر هستندکه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی و با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران ۱۱۵ نفر از آنها برای مطالعه انتخاب شدند. روش تحقیق از نوع توصیفی - همبستگی بود که از نظر جمع آوری داده ها به صورت پیمایشی، با استفاده از پرسشنامه «پژوهشگرساخته» پیش آزمون انجام شد. که از هر شرکت حداقل سه نفر و حداکثر 7 نفر در مطالعه مشارکت داشتند. پایایی و روایی ابزار تحقیق با انجام محاسبه ضرایب KMO و آلفای کرونباخ (α 0.7) وتوسط پانل متخصصان مورد تایید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار spss22 انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که اعضای تعاونی های مورد مطالعه آگاهی مناسبی از موانع و مشکلات بخش کشاورزی ندارند و صرفا سیاست حمایتی را در تزریق نقدینگی میبینند. همچنین مهم ترین موانع یک پارچه سازی اراضی در بخش کشاورزی از دیدگاه افراد مورد مطالعه «عدم وجود فرهنگ سازی در زمینه یکجا کشتی » و « کمبود دوره های آموزشی و ترویجی مناسب و کافی در زمینه یکجا کشتی. » است. همچنین برپایه تحلیل عاملی ، بررسی موانع تعاونی های تولید بخش کشاورزی با تاکید بر سیاست های حمایتی در عامل های مدیریتی، شخصیتی و روانشناختی ، سیاستی و حمایتی طبقه بندی شد.

این تحقیق با هدف بررسی نقش تعاونی های کشاورزی درکاهش هزینه های تولید در مراحل خاک ورزی،کاشت، داشت، برداشت و حمل و نقل محصول سیب زمینی در شهرستان اردبیل انجام گرفت. جامعۀ آماری تحقیق کشاورزان عضو و غیرعضو تعاونی سیب زمینی کار در شهرستان اردبیل بودند که به روش نمونه گیری تصادفی، 183 کشاورز انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز به شیوۀ پیمایشی و تکمیل پرسش نامه جمع آوری شد. نتایج تحقیق نشان داد تفاوت معنا دار در مجموع هزینه های کل تولید میان کشاورزان عضو و غیرعضو تعاونی ها وجود داشته است به طوری که اعضای تعاونی های تولید 9% هزینه های بیشتری داشتند. در بین مراحل مختلف تولید، بیشترین تفاوت معنادار به مرحلۀ کاشت برمی گردد که کشاورزان عضو تعاونی ها 24% بیشتر از کشاورزان غیرعضو هزینه کرده اند. حاصل جمع هزینه های تولید در مراحل خاک ورزی و برداشت معنادار نبوده است ولی اعضای تعاونی ها در این مراحل به ترتیب 3% و 2% بیشتر از کشاورزان غیرعضو هزینه کرده اند. هزینه های حمل و نقل از نظر آماری بین دو گروه کشاورزان معنادار بوده به طوری که کشاورزان عضو تعاونی ها 22% هزینۀ کمتری انجام داده اند. نتایج تخمین تابع هزینۀ ترانسلوگ نشان داد اعضای تعاونی های تولید هزینه های بیشتری نسبت به کشاورزان غیرعضو دارند و فرضیۀ هموتتیک بودن ساختار تولید سیب زمینی در بین کشاورزان پذیرفته نشده است و افزایش سطح تولید موجب استفاده بیشتر از نهادۀ بذر و  نیروی کار و استفادۀ کمتر از زمین و ماشین آلات خواهد شد. پیشنهادۀ می شود تعاونی ها به صورت گسترده و به موازات نیاز کشاورزان در همۀ مراحل تولید و بازاریابی نیز مشارکت کنند و حیطه های عملکردی خود را رشد و توسعه دهند.