صلاح الدین محمدی عیسی آباد

پژوهش حاضر در حوزه تحقیقات کیفی و با بهره گیری از روش نظره ی برخواسته از داده ها انجام شد. مشارکت کنندگان این پژوهش، 12 نفر از معلمان و 10 نفر از مدیران بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و با تاکید بر رویکرد اشباع نظری، انتخاب گردیدند. گردآوری داده ها با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختارمند به عمل آمد. داده های پژوهش با استفاده از راهبردهای کدگذاری، در سه سطح کدگذاری باز، محوری و گزینشی مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج کدگذاری های چندگانه و تحلیل محتوای مصاحبه ها نشان داد که اولاً رفاه از نگاه مشارکت کنندگان یک مفهوم جامع و دارای ابعاد مادی و روانی می باشد؛ ثانیاً این مقوله متأثر از عوامل گوناگونی نظیر سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، عوامل سازمانی مانند مدیریت، فرایندها و اقدامات اداری، نقش مدیر مدرسه به عنوان رهبر آموزشی، عوامل فردی مانند نقش خود معلمان و ویژگی های شخصیتی آن ها، و همچنین صفات شخسیتی مدیران مدارس،(مهارت انسانی مدیران)،  عوامل حرفه ای مانند هویت شغلی و پرستیژ حرفه ای بر رفاه معلمان می باشد.  

پژوهش حاضر باهدف مطالعه چگونگی ادراک معلمان استان کردستان از رفاه خویش، شناسایی عوامل مؤثر بر آن و پیشنهاد سازوکارهای بهبود وضعیت رفاه معلمان انجام گردید. روش پژوهش حاضر از نوع کیفی و داده بنیاد می باشد. شرکت کنندگان در این مطالعه 12 تن از معلمان شهرستان سنندج بودند که به صورت هدفمند و با بهره گیری از نمونه گیری نظری انتخاب گردیدند. به منظور گردآوری داده ها نیز با شرکت کنندگان پژوهش مصاحبه عمیق صورت یافته های حاصل از آن ها در قالب کدگذاری های باز، محوری و انتخابی تحلیل گردید. نتایج کدگذاری های چندگانه و تحلیل محتوای مصاحبه ها نشان داد که اولاً رفاه از نگاه مشارکت کنندگان یک مفهوم جامع و دارای ابعاد مادی و روانی می باشد؛ ثانیاً این مقوله متأثر از عوامل گوناگونی نظیر سیاسی مانند سیاست های دولت و وضعیت توسعه ی سیاسی در جامعه، اجتماعی مانند ارزش ها، نگرش ها، سرمایه اجتماعی و رسانه های جمعی، عوامل اقتصادی مانند نگرش هزینه ای و کمی به صرف منابع مالی در آموزش وپرورش، عوامل سازمانی مانند مدیریت، فرایندها و اقدامات اداری، عوامل فردی مانند نقش خود معلمان و ویژگی های شخصیتی آن ها، عوامل حرفه ای مانند هویت شغلی و پرستیژ حرفه ای بر رفاه معلمان می باشد؛ ثالثاً وضعیت رفاهی معلمان را می توان از طرق مختلف من جمله اهتمام اجتماعی فراگیر، خواست و اقدام خود معلمان، توجه به کیفیت در آموزش وپرورش، به رسمیت شناختن و حمایت از کانون های صنفی معلمان، استفاده از تجارب سایر سازمان ها در امر رفاه کارکنان، آگاهی از استانداردهای جهانی رفاه معلمان و ارتباط مستقل و مستمر با نهادهای بین المللی ذی ربط بهبود بخشید.