محبوبه یاراحمدی

مقدمه: یکی از اختلال های روان شناختی مزمن که سلامت روانی، هیجانی و ارتباطی افراد مبتلا را با آسیب جدی مواجه می سازد، اختلال وسواس فکری عملی است . هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر تحمل پریشانی و شدت وسواس فکری عملی در بیماران وسواس بود. روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری کلیه بیماران مراجعه کننده به بخش روانی بیمارستان مصطفی خمینی شهرستان دورود در سال ۹۸-۱۳۹۷ بود. بدین منظور ۲۰ بیمار مبتلا به وسواس فکری و عملی به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و گواه گماشته شدند. هر گروه قبل و بعد مداخله توسط مقیاس ییل براون و پرسشنامه تحمل پریشانی مورد آزمون قرار گرفتند. گروه آزمایش ۸ جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کرد و گروه گواه درمانی دریافت نکرد. داده ها با تحلیل کوواریانس چندمتغیره با نرم افزار ۲۴ SPSS در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش وسواس فکری عملی (۹۲/۵۰۳= F ۰/۰۰۰= P ) و افزایش تحمل پریشانی (۳۳/۸۸۹= F ،۰/۰۰۰= P ) تأثیر معنادار داشت و میزان تأثیر در متغیر وسواس ۸۷/۷% و متغیر تحمل پریشانی ۷۲/۳% بود. نتیجه گیری: با توجه به عناصر درمانی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و هماهنگی آن با مشکلات روان شناختی وسواس، می تواند روان درمانی مناسبی برای این افراد باشد