حسین قدیانی

این پژوهش با هدف شناسایی و اولویت بندی مولفه های شایستگی مدیریت منابع انسانی بر اساس رویکرد تحلیل سلسله مراتبی از دیدگاه کارکنان یکی از اقشار سازمان بسیج مستضعفین انجام شده است. از نظر روش شناسی، تحقیق حاضر از نوع توصیفی- پیمایشی است و از نظر هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری این پژوهش، مدیران و کارکنان یکی از اقشار سازمان بسیج مستضعفین در شهر تهران و روش نمونه گیری در این پژوهش به علت خاص بودن عنوان پژوهش و استفاده از نظرات خبرگان به صورت غیر احتمالی و قضاوتی است. روش تجزیه و تحلیل داده ها: در گام اول با استفاده از بررسی ادبیات نظری پژوهش، معیارها کلی و اولیه احصاء کردید و در گام بعدی با استفاده از تحلیل فازی نسبت به شناسایی و اولویت بندی معیارها از دیدگاه جامعه مورد مطالعه اقدام شد. نتایح و یافته ها: با بررسی مبانی نظری مربوط به مولفه های شایستگی مدیران از میان 25 معیار 18 معیار به عنوان شاخص کلیدی در سازمان مورد مطالعه شناسایی گردید و در نهایت با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی و نرم افزارهای Expert Choice و Excel ، توانایی کشف، جذب و نگهداشت استعدادها بالاترین رتبه را در میان این 18 عامل از آن خود کرد.

میزان تولید دانش و نوآوری های علمی رابطه مستقیمی با توسعه یافتگی جوامع دارد. دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی که بتوانند محصولات دانشی و یافته های علمی خود را دریک فرآیند منطقی به ثروت تبدیل کنند و منابع مورد نیاز خود را تامین نمایند می توانند در رشد و توسعه جامعه سهم داشته باشند. این موضوع در سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی به عنوان یک الگوی بومی توسعه، دارای جایگاه ویژه ای می باشد. از جمله شاخصه های اقتصاد مقاومتی تقویت تعامل بین پنج حلقه تحقیق، آموزش، ترویج، اجرا و بهره برداران و تقویت بنیان تولید علم و فناوری می باشد. سوال اصلی پژوهش این است که در راستای دستیابی به اهداف اقتصاد مقاومتی چگونه می توان دستاوردهای دانشگاهی را به ثروت تبدیل نمود؟ برای جمع آوری داده ها در پژوهش حاضر از مطالعات کتابخانه ای و تکنیک گروه توافق استفاده شده است. نمونه گیری به صورت غیراحتمالی هدفمند با تکنیک گلوله برفی انجام شده است. در راستای پاسخ به سوال اصلی پژوهش، پس از بررسی کارکردهای اصلی نهادهای میانجی در رابطه ی صنعت و دانشگاه، مشخص شد این کارکردها توسط سه نهاد میانجی یعنی پارک های علم و فناوری، مراکز رشد و کانون های هماهنگی دانش، صنعت و بازار به طور فراگیر و کامل انجام نمی شود. به طور مشخص کارکرد واسطه گری و تسهیل ارتباطات طرفین عرضه و تقاضا و همچنین تأمین منابع مالی لازم در صنعت، تا حدودی دچار اختلال است. برای رفع این کاستی و اختلال پیشنهاد شده است، نقش بازار در تحلیل روابط صنعت و دانشگاه به عنوان یک نهاد میانجی مورد توجه قرار گیرد