مهدی اسدبگی

پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل اجتماعی مؤثر بر گرایش به نزاع و خشونت بین فردی جوانان پسر مناطق خضر و اسلام شهر همدان انجام پذیرفت. روش تحقیق پژوهش حاضر، پیمایشی بوده و جامعه آماری آن جوانان پسر 30- 18 سال مناطق خضر و اسلام شهر که تعداد آنان 60000 نفر بوده و با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونه 382 نفر با بهره گیری از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب گردیدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش دو پرسشنامه که یکی از آن ها به صورت محقق ساخته برای بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر گرایش جوانان پسر به نزاع و همچنین برای بررسی متغیر وابسته پژوهش(خشونت و پرخاشگری) از پرسشنامه استاندارد پرخاشگری باس و پری استفاده گردید که برای تعیین روایی آن ها از روایی صوری و همچنین برای به دست آوردن پایایی آن ها از ضریب آلفای کرونباخ بهره گرفته شده است. که مقدار آن ها 91/0 محاسبه گردید. در این پژوهش، جهت آزمون فرضیه ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و تحلیل واریانس یک طرفه در محیط نرم افزار spss استفاده گردید که یافته های پژوهش نشان داد؛ رابطه معناداری بین تأهل، قومیت، تعامل با خانواده، تعامل با دوستان، تعهد به هدف های مرسوم جامعه، تعهد به درگیر بودن در فعالیت های روزمره و تعهد به ارزش های اجتماعی با متغیر وابسته نزاع و خشونت بین فردی وجود دارد؛ در حالی که این رابطه بین متغیرهای سن، تحصیلات و شغل با متغیر وابسته معنادار نمی باشد.

پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه سبک های فرزندپروری والدین با تعارض والد-نوجوان و مسئولیت پذیری در نوجوانان انجام گرفت. روش پژوهش پیش رو، توصیفی-همبستگی بود و جامعه آماری آن را کلیه نوجوانان مراجعه کننده به مرکز مشاوره و مددکاری فرماندهی انتظامی استان همدان که 250 نفر بودند، تشکیل دادند که از این جامعه، به شیوه نمونه گیری تصادقی ساده، 112 نفر، شامل 56 پسر و 56 دختر برگزیده شدند. به منظور گردآوری داده های مورد نیاز، از ابزار پرسشنامه استفاده گردید. یافته ها نشان داد که میزان بالای کیفیت سبک های فرزندپروری والدین با تعارض والد-نوجوان پایین نوجوانان و میزان بالای کیفیت سبک های فرزندپروری والدین با مسئولیت پذیری بالای نوجوانان همبستگی دارد.