سیده فاطمه آقاجانپور میر

انسان اولیه همواره نگران و دلواپس بنیادی ترین نیازهای زندگی خود یعنی غذا، پوشاک و پناهگاه بود. در این راستا تلاش بسیاری نمود؛ به تدریج نیازهای مادی او افزایش یافت و زندگی کردن به صورت اجتماعی را بر اساس ضرورت و نیاز فراگرفت. مجبور به اندیشه و تفکر در مورد آینده و راه های رسیدن به منافع شخصی خود شد و برای رسیدن به منافع خود منافع دیگری را نادیده گرفت. برای رسیدن به خواسته هایش دست به جنگ و غارت زد، و برای این کار از هر نوع سلاحی که در اختیار داشت استفاده کرد. با گذر زمان و پیشرفت علم، سلاح های در دست بشر نیز ارتقاء یافت و به تدریج استفاده از سلاح کشتار جمعی اتفاق افتاد. با مرور زمان و ازدیاد جنگ در تاریخ، بشر متوجه تلفات و خطرات ناشی از جنگ که او را تهدید می کرد شد. سلاح های کشتار جمعی که موجب آسیب زیادی در جنگ ها شده است، با کرامت انسانی و اصول عدالت ناسازگار است. بسیاری از مذاهب، فلاسفه و حقوقدانان درطول تاریخ تلاش کردند که جلوی این همه تلفات را بگیرند. با شکل گیری حقوق بین الملل و پایه گذاری قوانین بین المللی سعی شد از تلفات انسانی جلوگیری شود. اما باید اشاره کرد که قبل از به وجود آمدن حقوق بین الملل، اسلام و ادیان دیگر به مسئله کرامت انسانی و حق حیات توجه ویژه ای داشتند و ظلم و ستم را نمی پذیرفتند. آن چه که درمقام تحقیق درباره سلاح های کشتارجمعی توجه به آن در دوران کنونی ضروری است، نظریات و دیدگاه های اسلامی موجود درمورد استفاده از این سلاح ها می باشد و پرداختن به این سوال مهم که آیا اسلام این سلاح ها را مجاز می داند؟