الهه کهراریان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی حساسیت اضطرابی با نقش میانجیگری ذهن آگاهی با اضطراب اجتماعی دانش آموزان انجام شد. روش: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه ی آماری شامل دانش آموزان دختر کرمانشاه بود که 350 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای جهت نمونه انتخاب شده و با استفاده از مقیاس حساسیت اضطرابی نوجوانان (دیکون، 2002)، مقیاس اضطراب اجتماعی برای نوجوانان (SAS-A، لاجرسا، 1998) و مقیاس ذهن آگاهی براون وریان (2003) مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین حساسیت اضطرابی و ذهن آگاهی، بین حساسیت اضطرابی و اضطراب اجتماعی و همچنین بین ذهن آگاهی و اضطراب اجتماعی در سطح 001/0 >P رابطه ی معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که 18 درصد ذهن آگاهی توسط حساسیت اضطرابی و 49 درصد اضطراب اجتماعی توسط ذهن آگاهی و حساسیت اضطرابی تبیین می شود. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها نتیجه می گیریم اختلال های اضطرابی چندعاملی هستند و افزون بر این در شکل گیری، تداوم و درمان اختلال های اضطرابی همچون حساسیت اضطرابی و اضطراب اجتماعی، باید به نقش ذهن آگاهی توجه داشت.