مهناز نویدی

  امروزه محیط پیرامونی هر فرد در جامعه، در سیطره حجم انبوهی از پیام های تبلیغاتی مختلف قرار دارد که از رسانه های مختلف با هدف اثرگذاری بر قشرهای مختلف جامعه تولید و ارائه شده اند. تبلیغات تأثیر شگرفی بر شکل دهی رفتار مصرفی افراد دارد، از همین رو این پیام های تبلیغاتی اثراتی مثبت و منفی مختلفی بر روابط اجتماعی افراد از خود بر جای می گذارد. هدف این پژوهش بررسی تأثیر تبلیغات تلویزیونی بر افزایش مصرف گرایی و به تبع آن ایجاد کاهش در وابستگی عاطفی افراد به اطرافیانش است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت تحقیقات، علی و ازلحاظ استراتژی های پژوهش، پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق را ساکنان سطح شهر رشت تشکیل می دهند که در معرض تبلیغات تلویزیونی به صورت روزانه قرار دارند. از همین رو برای بررسی فرضیه ها، پرسشنامه بین 309 آزمودنی توزیع گردید. برای آزمون فرضیه ها، از روش همبستگی و مدل یابی معادلات ساختاری و به طور مشخص از نرم افزارهای SPSS 20 و AMOS 22 استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که فشار تبلیغاتی بر متغیرهای مصرف گرایی، نگرش به تبلیغات و وابستگی عاطفی افراد اثر معناداری دارد. همچنین تأثیر نگرش تبلیغاتی بر مصرف گرایی و تأثیر مصرف گرایی بر وابستگی عاطفی به اثبات رسیده است. از طرفی یافته های این پژوهش نشان می دهد که نگرش به تبلیغات بر وابستگی عاطفی تأثیر معناداری ندارد.