غلامحسن سخایی

بیماری کووید-19 در عرض کمتر از چند هفته نگاه جهانی به آموزش را تغییر داد و نحوه ی آموزش به دانش آموزان در سراسر جهان را دستخوش تغییرات فراوان نمود. با گسترش این بیماری در سراسر آسیا، اروپا، خاورمیانه، استرالیا و ایالات متحده آمریکا، بسیاری از کشورها اقدامات سریع و قاطعی را برای کاهش توسعه همه گیر و همه جانبه ی آن انجام داده اند و مسئولان آموزشی از دانش آموزان درخواست کردند تا در خانه، آموزش را پیگیری نمایند. متولیان در مناطق درگیر به فراخور امکانات موجود، شروع به تدوین بسته های آموزشی از راه دور نمودند. در ایران و در استان اصفهان، با استفاده از سامانه جامع منابع سازمانی ( ERP ) و تجهیز و راه اندازی استودیوهای کروماکی و real از همان ابتدای شیوع این بیماری، به تدوین محتوای آموزشی با توجه به بودجه بندی کتب درسی پرداخت، تا به شعار « آموزش تعطیل نیست » جامه عمل بپوشاند. در این مقاله ضمن بررسی ویژگی ها و ساختار ERP سعی گردیده است گوشه ای از تلاش های اداره کل آموزش وپرورش این استان در امر آموزش از راه دور، نشان داده شود. در پایان با توجه به امکانات موجود و پیش بینی شرایط آینده، را ارائه پیشنهاداتی در این زمینه می پردازد.

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر آموزش داستان های اجتماعی به شیوه ایفای نقش بر رفتارهای سازشی و عزت نفس کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بوده است. روش پژوهش به شیوه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون باگروه کنترل اجرا گردید. جامعه ی مورد مطالعه، تمامی دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر مدارس شهرستان لردگان در سال تحصیلی 97-96را در برداشته و نمونه آماری شامل 30 دانش آموز بود. همچنین برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری چند مرحله ای و تصادفی ساده استفاده شده است. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل: پرسشنامه رفتارسازشی وایلند، پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ و داستان های اجتماعی محقق ساخته می باشد. داده های عددی با استفاده ازتحلیل کواریانس چند متغیری تحلیل گردیده و نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تحلیل کوواریانس در متغیر عزت نفس (001/0 >p) معنی دار بوده و تحلیل کواریانس در متغییر رفتار سازشی ( 001/0 >p) نیز معنادار بوده است. همچنین تفاوت بین عملکرد دانش آموزان کم توان ذهنی در دو گروه آزمایش و کنترل در تمام خرده مهارت های رفتار سازشی (اجتماعی بودن – ارتباط – جابه جایی وحرکت مسائل شغلی – خودرهبری – خودیاری در پوشیدن – خودیاری در خوردن – خودیاری عمومی) معنادار بوده است. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که شرکت دانش آموزان جامعه هدف درجلسات آموزشی داستان های اجتماعی، میزان عزت نفس آنان را افزایش و مشکلات سازشی آنان را کاهش می دهد.