شاپور جلیلیان

  جهانی شدن پدیده نوظهوری نیست بلکه فرایندی است که همگام با افزایش آگاهی انسان نسبت به خود و محیط طبیعی و اجتماعی، از آغاز تاریخ وجود داشته است. از جنگ جهانی دوم به بعد با رشد تجارت جهانی، افزایش تحرک سرمایه در سطح بین المللی، مهاجرت نیروی کار و ک اهش موانع تجاری براساس قراردادهای بین المللی، شکل دیگر و سرعت بیشتر پیدا کرد. در سالهای اخیر هم با سرعت فزاینده دانش و فناوری و فروپاشی ابرقدرت شرق و پایان دوران جنگ سرد، شتاب بی سابقه ای گرفته است.  رشد تجارت جهانی در سالهای 1950 تا 1994 و فزونی چشمگیر آن بر رشد تولید جهانی، واحدهای تولیدی کشورها را به بخشی از شبکه جهانی تولید وتجارت تبدیل کرده است. در چنین اقتصادی نظام سرمایه داری برای تضمین فروش مازاد تولید خود به بازاری نیازمند است که پی وسته درحال گسترش باشد و درنهایت گستره ای به وسعت تمام گیتی پیدا کند. دراین جریان، کشورهای توسعه یافته از برتری فناوری و از نفوذ خود در سازمانهای مالی بین المللی و شرکتهای عظیم فراملیتی سودجسته و شیوه تولید، مناسبات تولیدی، چگونگی بهره برداری از امکانات و منابع در کشورهای جهان سوم را به سود خود سازمان دهی و جریان امور را به بستر منافع و مطامع خود هدایت می کنند. در این مقاله، بخشی از این ترفندها و بازیگریها موردبررسی قرار گرفته است.

کشور امارات متحده عربی شامل هفت امیرنشین دبی، ابوظبی، شارجه، عجمان، ام القوین، فجیره و راس الخیمه می باشد، روی هم دارای یک میلیون نفر جمعیت می باشدکه یک سوم جمعیت این شیخ نشین ها را کارگران، متخصصان و اتباع خارجی تشکیل می دهد. نیروهای مسلح امارات عمدتاً برای امور فنی بر پایه متخصصان خارجی تکیه دارد. با توجه به جمعیت کم، لکن با درآمد بالای این امیرنشین ها در دو دهه اخیر به یکی از خریداران عمده تسلیحات نظامی در منطقه خاورمیانه تبدیل شده اند که از جمله این خریدها می تواند به قرارداد خرید 80 فروند جنگنده F-16 از کشور آمریکا اشاره نمود.

   ارتش آمریکا در جنگ اول خلیج فارس و جنگ اخیر از تاکتیک موسوم به شوک و وحشت (shock and awe ) استفاده می نماید . این کشور همواره تلاش نموده با وارد کردن نمونه جدیدی از مهمات به ویژه مهماتی با قدرت تخریب بالا علاوه بر بهره گیری از آنها به منظور نابودی تأسیسات دشمن ، دست به نوعی عملیات روانی گسترده بوسیله آنها زده و با بکارگیری این بمب ها ، روحیه نیروهای مقابل را در صحنه نبرد تضعیف نماید ، دو نمونه این بمب ها ، بمب های 15 هزار پوندی BLU-84 بوده که در جنگ ویتنام و سپس در جنگ دوم خلیج فارس و نیز جنگ افغانستان بکار گرفته شد و نمونه دوم آن نیز بمب های موسوم به " مادر همه بمب ها " بود که در جنگ اخیر علیه عراق آن را به صحنه آورده و تبلیغات زیادی نیز پیرامون آن صورت گرفت . در همین راستا ، نیروی هوایی ارتش آمریکا در صدد توسعه این نسل از بمب ها بوده و سفارش ساخت نوع جدیدی از بمب سنگین را که قدرت تخریبی بیشتری در مقایسه با بمب های MOAB ( Massive Ordnance –Air Blast ) موسوم به " مادر همه بمب ها " داده است . بمب جدید که MOP( Massive Ordnance Penetrator ) نامیده می شود ، با وزن30 هزار پوند حدود 40 درصد بیش از بمب MOAB  با وزن 21 هزار پوند ، وزن دارد با اینحال از مدل قبلی خود تا حدی باریک تر است . مدیر فنی بخش تحقیقات تسلیحات جنگی نیروی هوایی آمریکا دلیل افزایش وزن،  این بمب را نسبت به بمب سنگین قبلی ، افزایش امکان نفوذ آن در هدف ها را بیان کرده است . این بمب برای انفجار در عمق زمین یا تخریب تونل های زیرزمینی ، پناهگاه ها و تخریب ساختمان های بلند طراحی شده در حالی که بمب M OAB فقط در انفجارات در سطح زمین کاربرد داشت .  طی 16 ماه آینده ، مدیریت مهمات پایگاه Panhandle  واقع در ایالت فلوریدا سیستم هدایت این بمب ها را بررسی خواهد کرد . این بمب همانند بمب های MOAB ، مجهز به یک سیستم هدایت داخلی است و علاوه برآن از طریق ماهواره نیز هدایت می شود و می تواند بوسیله بمب افکن های B.2 , B.52 ( استلیث ) پرتاب شود .