امید فتح اللهی پروانه

هدف از انجام پژوهش حاضر، ارائه راهبرد ارتقای مشارکت سرمایه گذاری بخش خصوصی در ورزش استان آذربایجان غربی با ارائه راهکارهای اجرایی، با استفاده از ماتریس برنامه ریزی راهبردی کمی بود. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی و ترکیبی از روش های کمی و کیفی بود. داده ها ازطریق پرسش نامه پژوهشگرساخته جمع آوری شدند. جامعه آماری اساتید دانشگاهی متخصص در رشته های مدیریت ورزشی، مدیران عامل سازمان صنعت و معدن، قسمت معاونت تربیت بدنی اداره کل آموزش وپرورش، مدیران عامل سازمان فرهنگی ورزشی شهرداری و باشگاه های ورزشی استان، مدیران، معاونان و کارشناسان ورزشی صاحب نظر در اداره های ورزش وجوانان و هیئت های ورزشی استان آذربایجان غربی بودند. نمونه گیری به صورت گلوله برفی یا شبکه ای انجام شد که درنهایت، 52 پرسش نامه تجزیه وتحلیل شدند. تجزیه وتحلیل اسوات با استفاده از روش شورای راهبردی انجام شد. هفت قوت، 13 ضعف، هفت فرصت و 13 تهدید شناسایی شدند و مشخص شد که موقعیت فعلی مشارکت بخش خصوصی در ورزش استان آذربایجان غربی در موقعیت حفظ و پیشرفت واقع شده است. در ادامه، برای توسعه مشارکت بخش خصوصی در ورزش استان آذربایجان غربی، استراتژی ها، اولویت بندی و سند راهبردی براساس ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمی تدوین شد و پیشنهادهای کاربردی لازم ارائه شدند.

هدف از این پژوهش آن است که با بررسی نظرات کارشناسان، مدیران و مسئولان امر ورزش و گردشگری، عوامل مهم در توسعه گردشگری ورزشی استان آذربایجان غربی را با تاکید بر جاذبه های طبیعی- ورزشی شناسایی کنیم. برای این منظور، پرسشنامه محقق ساخته ای تهیه گردید و پس از تأیید روایی توسط اساتید متخصص و پایایی آن با آلفای کرونباخ 93/0 مورد استفاده قرار گرفت. سپس داده ها به روش تحلیل عاملی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که جاذبه های طبیعی ورزشی مربوط به ورزش های ساحلی، آبی و تابستانی، جاذبه های مربوط به آب گرم و طبیعت درمانی، جاذبه های مربوط به کوهنوردی و غار نوردی دارای بیش ترین بار عاملی و از عوامل مهمی هستند که در توسعه گردشگری ورزشی استان باید در اولویت کاری قرارگیرد. همچنین، جاذبه های مربوط به ورزش های زمستانی، جاذبه های مربوط به جنگل و دشت نوردی دارای کمترین بار عاملی در بین جاذبه های طبیعی ورزشی و از اهمیت کمتری در این پژوهش برخوردار بودند. در این ارتباط مشکلات مربوط به زیر ساختارها، مشکلات اطلاع رسانی و فرهنگی به ترتیب با 83/0 و 60/0 دارای بیش ترین و کمترین بار عاملی بودند. علاوه براین، نتایج گویای آن بود که مدیریت قوی و برنامه ریزی جامع به همراه لزوم توجه به سرمایه گذاری در خصوص جاذبه های آبی، ساحلی،  تابستانی،  آب گرم و طبیعت درمانی می تواند راهگشای توسعه این صنعت باشد و با اختصاص بودجه کافی، تأسیسات ورزشی و امکانات اقامتی و رفاهی مناسب با شرایط جغرافیایی و اقلیمی هر منطقه می توان در جهت توسعه زیرساخت های گردشگری ورزشی گام برداشت.

هدف از این پژوهش، طراحی الگوی مدیریت سبز اماکن ورزشی با تاکید بر توسعه پایدار بود. روش پژوهش حاضر کیفی و براساس نظریه داده بنیاد با رویکرد استراوس و کوربین انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل اساتید متخصص و صاحب نظر در زمینه اماکن ورزشی، مهندسی و محیط زیست بودند. نمونه گیری به شکل هدفمند و به روش گلوله برفی انجام گردید. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته بود که با 22 نفر از افراد متخصص در این زمینه انجام گرفت. خروجی پژوهش، مدل پارادایمی مدیریت سبز اماکن ورزشی با تاکید بر توسعه پایدار بود که از شرایط علی، مقوله محوری، شرایط مداخله گر، راهبردها و پیامدها تشکیل شده است. در مرحله اول کدگذاری یعنی کدگذاری باز، مفاهیم مدیریتی حقوقی، اخلاق حرفه ای، مالی اقتصادی، فناوری تجهیزاتی، دانشی شناختی، انسانی ارتباطی، فنی مهندسی و زیست محیطی بدست آمدند. در مرحله دوم کدگذاری نیز کدگذاری محوری با مقوله محوری مدیریت سبز اماکن ورزشی و سطوح فرعی نظیر فردی، مدیریتی و حرفه ای شناسایی شد. در نهایت مشخص شد که نتیجه اجرای راهبردهای موثر مدیریت سبز در سه سطح خرد، میانی و کلان منجر به افزایش سلامتی، امید به زندگی و ارتقای کیفیت زندگی ورزشکاران همراه با کسب وجهه و اعتبار بین المللی برای ورزش کشور و توسعه اخلاق حرفه ای، فرهنگ مدیریت سبز و زیرساخت های ورزشی با افزایش سرانه و دانش ساخت فناوری ها و تجهیزات مدرن اماکن ورزشی و در نهایت حفظ سرمایه های ملی، منابع طبیعی و تامین نیازهای نسل آینده در کشور می شود