پریوش ترکی

از آنجایی که سهم بازار کسب شده به عنوان یک شاخص کلیدی در شرکت های بیمه و یک پارامتر از نوع همبسته قلمداد می شود، (مجموع سهم بازار کسب شده توسط تمام رقبا بر حسب درصد برابر صد در صد است )، از طرفی حداکثر مقدار قابل کاهش در میزان منابع بکار رفته (ورودی ها) جهت رسیدن به مرز کارایی تابعی از میزان بزرگی ورودی می باشد، با این حال مدل های کلاسیک DEA قادر به در نظر گرفتن موارد ذکر شده نیستند. لذا معمولاً نتایج حاصل از مدل های مذکور غیر واقعی بوده و معتبر نیستند، در این تحقیق یک مدل ریاضی مبتنی بر DEA جهت تعیین استراتژی های رقابتی با در نظر گرفتن پارامترهای همبسته و اندازه سازمان های بیمه ارایه شده است، نتایج حاکی از این بود که بکارگیری مدل پایه ای CCR جهت حل مسأله مورد بررسی دارای نتایجی غیر عملی و متناقض با شرایط و محدودیت های دنیای واقعی است. این در حالی است که مدل پیشنهادی تحقیق بسیار کاراتر عمل کرده و نتایج حاصل از آن حاکی از این بود که مدل پیشنهادی، نقاط ضعف مدل های پایه ای DEA را در حوزه این مسایل به خوبی برطرف کرده است.