مریم قره داغی

به دلیل اهمیت رقم سود خالص، تحقیقات زیادی در ارتباط با سود و مباحث مربوط به آن صورت گرفته است.سود معیار مهمی برای سرمایه گذاران در واحدهای تجاری است که از این حیث می تواند توسط مدیران واحدهای تجاری مورد دستکاری قرار گیرد. محافظه کاری نیز یک ابزار نظارتی و حاکمیت شرکتی برای سهامداران محسوب می شود که موجب کاهش و محدود شدن مدیریت سود می شود. از طرفی حسابرس نیز می تواند تضاد منافع میان مدیران و سهامداران را کاهش دهد. به این صورت که حسابرسی منظم و پیوسته شرکتها امکان دستکاری اطلاعات مالی را کاهش می دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه میان مدیریت سود واقعی و محافظه کاری غیر شرطی حسابداری است. برای مدیریت سود از معیار جریانات نقدی غیر عادی از مدل رویچادری ( ۲۰۰۶) استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های ۱۳۹۷-۱۳۹۰ است که با توجه به محدودیت های تعیین شده ،نمونه پژوهش شامل ۱۰۱۸ سال-شرکت می باشد. یافته های پژوهش نشان می دهد که میان محافظه کاری غیر شرطی حسابداری و مدیریت سود واقعی ناشی از جریانات نقدی ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد و با وارد شدن ریسک حسابرسی محافظه کاری غیر شرطی اثر منفی بر مدیریت سود دارد.

دراین مقاله تأثیر مدیریت سود بر سطح افشا و عملکرد مالی واقعی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بررسی می شود این مطالعه با استفاده از شرکت های تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران که در معرض افزایش میزان افشا هستند، نشان می دهد که سود خالص افشا وابسته به شرایطی مانند کیفیت اطلاعات ارائه شده توسط یک شرکت م ی باشد. یافته های بررسی اطلاعات 191 شرکت در طول دوره ی 1389 الی 1394 بیانگر آن است که بین کیفیت افشا و عملکرد مالی واقعی شرکت (که بوسیله بازده دارایی های تعدیل شده و حقوق صاحبان سهام تعدیل شده اندازه گیری شده) یک رابطه مثبت و مستقیم وجود دارد. نتایج مطالعه ما نشان می دهد که افشای شرکت احتمال دارد به منافعی منجر شود، اما پس از یک سطح بهینه، افزایش افشا عملکرد مالی واقعی شرکت را کاهش می دهد. همچنین، این سطح بهینه زمانی که بین محیط های نظارتی شرکت ها تفاوت (به عنوان مثال، هیئت مدیره مستقل) وجود دارد، تغییری نمی کند. این نتایج نشان می دهد که نظارت شدید بر مدیران ارشد اجرایی تاثیری بر افشای بیشتر شرکت ندارد.

سهامداران به منظور تصمیم گیری سرمایه گذاری عوامل متعددی را بررسی می کنند که یکی از آنها بازده سهام شرکت ها است زیرا میزان بازده سهام شرکت ها در ارزیابی عملکرد آنها موثر بوده و جایگاه ویژه ای در تصمیمات سهامداران دارد. تحقیقات در مورد اقلام تعهدی و بازده سهام نشان می دهد که بازده سهام به عوامل متعددی از جمله کیفیت سود، میزان و کیفیت اقلام تعهدی بستگی دارد. این تحقیق به دنبال بررسی رابطه بین اقلام تعهدی سرمایه درگردش و بازده سهام شرکت های تولیدی پذیرفته شده بورس اوراق بهادار می باشد. از این رو تعداد 269 شرکت طی دوره 13851396- پس از حذف سیستماتیک بررسی شدند. برای تجزیه تحلیل آماری از تحلیل پانلی و روش رگرسیون استفاده شده است و تاثیر بازده سهام شرکت ها بر اقلام تعهدی سرمایه درگردش سنجیده شده است. نتایج بیانگر وجود رابطه معنی دار بین اقلام تعهدی سرمایه در گردش و بازده سهام می باشد. همچنین مولفه دارایی و بدهی اقلام تعهدی سرمایه در گردش نیز رابطه معنی داری با بازده سهام دارند و میزان حساسیت مولفه دارایی به بازده سهام نسبت به حساسیت مولفه بدهی اقلام تعهدی سرمایه در گردش بیشتر است.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی عوامل مؤثر بر اثربخشی حسابرسی داخلی از دیدگاه اعضای کمیته های حسابرسی در بازه زمانی 1396 به اجرا درآمده و در آن پنج عامل شامل صلاحیت کارکنان حسابرسی داخلی، اندازه واحد حسابرسی داخلی، ارتباط حسابرسان داخلی و مستقل، پشتیبانی مدیریت از حسابرسی داخلی و استقلال واحد حسابرسی داخلی بر اثربخشی حسابرسی داخلی بررسی شده است. روش: داده های پژوهش از طریق پرسش نامه جمع آوری شده است، به گونه ای که پرسش نامه ای به دو صورت کاغذی و الکترونیکی در اختیار اعضای کمیته حسابرسی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران قرار گرفت و از 300 نسخه کامل برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. در این مقاله تجزیه و تحلیل در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام شده است. در سطح استنباطی و برای پاسخ به فرضیه های پژوهش، از تحلیل عاملی و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش، پنج عامل صلاحیت کارکنان حسابرسی داخلی، اندازه واحد حسابرسی داخلی، ارتباط حسابرسان داخلی و مستقل، پشتیبانی مدیریت از حسابرسی داخلی و استقلال واحد حسابرسی داخلی بر اثربخشی حسابرسی داخلی اثر مستقیم و مثبت دارند. نتیجه گیری: ارتقای پنج عامل صلاحیت کارکنان حسابرسی داخلی، اندازه واحد حسابرسی داخلی، ارتباط حسابرسان داخلی و مستقل، پشتیبانی مدیریت از حسابرسی داخلی و استقلال واحد حسابرسی داخلی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران به افزایش اثربخشی حسابرسی داخلی منجر شده و بی توجهی به هر یک از عوامل یاد شده، موجب کاهش اثربخشی حسابرسی داخلی در این شرکت ها شده است.