مصطفی رنجبرکبوترخانی

سازمان ها برای توسعه کارکنان خود از راه های متفاوتی استفاده می کنند؛ البته لازم به ذکر است، اقدامات توسعه ای صرفاً به آموزش منتهی نمی شوند. بدین منظور، هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر اقدامات توسعه ای کارکنان بر تمایل به ترک خدمت داوطلبانه است که قابلیت استخدام می تواند این تأثیر را تقویت یا تضعیف نماید. روش پژوهش، توصیفی- پیمایشی است و جامعه آماری آن را کلیه کارکنان اعم از دولتی و خصوصی تشکیل می دهند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه های دستی و الکترونیکی استفاده شده است. باتوجه به نامحدودبودن جامعه آماری تعداد 380 پرسشنامه توزیع شد. تعداد 207 پرسشنامه معتبر با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزارهای SPSS  و SMART PLS  مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. اقدامات توسعه ای، هرکدام اثرات متفاوت و معنی داری بر قابلیت استخدام درونی و بیرونی دارند. افزون براین، قابلیت استخدام بیرونی، تأثیر بیشتری بر تمایل به ترک خدمت داوطلبانه نسبت به قابلیت استخدام درونی دارد. مدیرانی که از توسعه کارکنان خود هراسان هستند، بهتر است بر آموزش، سوابق شغلی و استقلال کارمند توجه داشته باشند؛ زیرا این اقدامات توسعه ای کم تر به ترک خدمت منجر می شوند تا زمانی که اقدامات توسعه ای متوجه گردش شغلی، غنی سازی شغلی و مأموریت شغلی باشد.