محمد مقدسی امیر

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان پیراپزشکی در سال 1395 انجام شد. روش کار: این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی بود، جامعه پژوهش، دانشجویان ترم 3 تا 8 دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان بودند. 400 دانشجو به روش سرشماری انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه استاندارد یادگیری خودتنظیمی. مورد ارزیابی قرار گرفتند. معدل کل دانشجویان نیز معیاری جهت ارزیابی وضعیت پیشرفت تحصیلی آنان در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه میانگین معدل آزمودنی ها 92/15 و میانگین نمره یادگیری خودتنظیمی آنها 10/77 بود. اکثر آزمودنی ها (75/78%) از راهبردهای یادگیری خودتنظیمی استفاده می کردند. طبق مدل رگرسیون خطی ساده، بین میزان بکارگیری راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان در سطح معنی داری 5 درصد رابطه آماری معنی داری مشاهده شد (001/0 > P ) بطوریکه به ازای افزایش هر واحد نمره در خودتنظیمی، بطور متوسط به میزان 04/0 به معدل دانشجو اضافه می شد. طبق آزمون T دو نمونه ای مستقل بین میزان پیشرفت تحصیلی دانشجویان دختر و پسر (001/0 > P ) و میزان پیشرفت تحصیلی دانشجویان متأهل و مجرد تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد (044/0 = P ). طبق نتایج این مطالعه متغیر یادگیری خودتنظیمی 9 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین می نماید. نتیجه گیری: با توجه به اینکه بکارگیری راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در پیشرفت تحصیلی دانشجویان مؤثر است و باعث افزایش پیشرفت تحصیلی آن ها می شود، لذا توصیه می شود استفاده از این راهبردها در برنامه های آموزشی دانشجویان گنجانده شود.