هوشنگ شیری

زمینه و هدف: بزه دیدگی مکرر از چالش های مهم متولیان سیاست جنایی به خصوص پلیس تمامی کشورها از جمله جمهوری اسلامی ایران است که با اتخاذ تدابیر کیفری و غیرکیفری در پیش گیری از وقوع آن تلاش می کنند. اهمیت این موضوع تا اندازه ای است که در اسناد بین المللی نیز مورد توجه اندیشمندان عرصه جرم شناسی قرار گرفته است که می توان به سندهای اصول بنیادی دادگری برای بزه دیدگان و قربانیان سوء استفاده از قدرت، (رهنمودهای دادگری در موضوع های شامل کودکان بزه دیده و گواه جرم) اشاره کرد. روش شناسی : مقاله حاضر کاربردی و از نوع توصیفی تحلیلی بوده و تحلیل اطلاعات به صورت کتابخانه ای و فیش برداری از منابع است. یافته ها : تحقیق حاضر نشان می دهد که نیروهای پلیس می تواند از طریق دستگیری بزه کاران فعال در تکرار بزه دیدگی، حفاظت از بزه دیدگان، نظارت بر اجرای مجازات های اجتماعی، حفاظت از هویت و آبروی بزه دیده و بستگان وی، همکاری و مشارکت با شهروندان، ارائه خدمات اجتماعی و آموزش و اطلاع رسانی از بزه دیدگی و تکرار آن پیش گیری کرد. نتیجه گیری : همگام با پیشرفت های بزه دیده شناسی پلیس کشورهای توسعه یافته با اقتباس از اسناد بین المللی رویه های عملی خود را به سمت و سوی بزه دیده محوری سوق داده اند. سیاست جنایی جمهوری اسلامی ایران بر خلاف آنها در برخی قوانین بدون انسجام و به صورت پراکنده به این چالش مهم و  نقش پلیس در پیش گیری از آن پرداخته است.