پریناز بیدل

زمینه و هدف: امنیت اجتماعی به عنوان تضمین کننده حقوق و منافع فردی و اجتماعی و مایه آرامش و آسایش افراد جامعه، تابع اعتماد اجتماعی است. مطالعه حاضر با عنایت به نقش قابل توجه مردم مناطق مرزی در حفظ امنیت اجتماعی، به بررسی رابطه اعتماد اجتماعی با احساس امنیت و حفظ امنیت اجتماعی در بین مردم شهر سنگان پایین خواف پرداخته است. روش شناسی: پژوهش حاضر در سال1393 به روش پیمایشی و با ابزار پرسش نامه که اعتبار صوری آن طبق نظر متخصصان و روایی آن بر اساس ضریب آلفای کرونباخ تعیین شده انجام گرفته است. جامعه آماری، جمعیت 9500 نفری مردم سنگان بوده و حجم نمونه با فرمول کوکران 370 نفر تعیین شده که برای تخصیص آن، افراد 20 سال به بالا به روش تصادفی انتخاب شده  است. در تجزیه و تحلیل داده ها از آماره های توصیفی و استنباطی از جمله میانگین ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شده است. یافته ها: میانگین اعتماد اجتماعی، احساس امنیت و حفظ امنیت اجتماعی به ترتیب 2، 1/2 و 7/2 از 5 بوده است. بین متغیر اعتماد اجتماعی و احساس امنیت و بین اعتماد اجتماعی و امنیت اجتماعی رابطه معنی دار و مستقیم وجود داشته است. بر اساس آزمون رگرسیون، حدود 62 درصد از تغییرات مربوط به متغیر امنیت اجتماعی با متغیرهای احساس امنیت جمعی، سن، احساس امنیت جانی، اعتماد برون گروهی و تأهل قابل تبیین بوده است. نتیجه گیری: با افزایش اعتماد اجتماعی، احساس امنیت افزایش یافته و در نتیجه میزان تلاش افراد برای حفظ امنیت اجتماعی بیشتر می شود.

مقدمه: تحقیق حاضر با هدف بررسی میزان فردگرایی افراطی و رابطه اعتماد اجتماعی با آن، انجام گرفته است. فردگرایی افراطی به عنوان یک آسیب اجتماعی، بر اولویت اهداف فردی و گرایش به خودمختاری تأکید دارد؛ از طرفی، افزایش نفع طلبی های خودخواهانه، زمینه کاهش دلبستگی و تعهدات فرد نسبت به جامعه ملی را فراهم می کند. در چنین شرایطی، افراد در تعارض نفع جمعی با نفع فردی، نفع خود را برمی گزینند، حتی اگر به دیگران آسیب برسانند. روش: این تحقیق در سال1390، به روش پیمایشی و با ابزار پرسشنامه اجرا شده است. جامعه آماری تحقیق، افراد بالای 20 سال شهر مشهد با جمعیتی معادل 1530827 نفر بوده و حجم نمونه با فرمول کوکران، 384 نفر برآورد گردید که با استفاده از شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، انتخاب شدند. یافته ها: میانگین فردگرایی افراطی در سطح متوسط (6/2) و میانگین اعتماد اجتماعی در سطح پایین (2) قرار داشت. بین اعتماد اجتماعی و فردگرایی افراطی رابطه منفی وجود داشت. در تحلیل رگرسیونی چندمتغیره، مجموع متغیرهای مستقلی که در مدل نهایی باقی ماندند، 53 درصد از تغییرات فردگرایی افراطی را تبیین کردند که در این میان، تأثیر متغیرهای اعتماد مدنی، تحصیلات، طبقه اجتماعی، اعتماد بین شخصی، اعتماد تعمیم یافته و سن به ترتیب بیشتر بوده است. بحث: سطح اعتماد اجتماعی در همه ابعاد تعاملات اجتماعی، پایین بوده و افزایش این بی اعتمادی، باعث افزایش فردگرایی افراطی در جامعه شده است.