کاظم میرمقدم

زمینه و هدف: وجود جرایمی چون سرقت، قتل و نظایر آن در یک جامعه، معلول ناسازگاری های اجتماعی و نحوه تعامل افراد جامعه با یکدیگر، نوع شبکه های ارتباطی، ارزش های حاکم بر این روابط و مهم تر از همه نحوه مشارکت افراد برای حل مشکلات متقابل است، به تعبیر دیگر کاهش یا تغییر سرمایه اجتماعی جامعه اثر مثبت و منفی در بروز یا کاهش و افزایش میزان نابهنجاری ها و جرایم دارد و در تبیین و تحلیل این مسائل و تصمیم گیری برای کاهش میزان جرائم و اصلاح افراد درگیر و در نهایت داشتن جامعه ای سالم و پویا، توجه به نحوه تعامل افراد جامعه در زمینه های مختلف ضروری است؛ از این رو هدف اصلی این پژوهش بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر کاهش جرم در شهرستان شهریار می باشد. روش شناسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمام جوانان 30 -18سال شهرستان شهریار (288 نفر) و نمونه پژوهش 174 نفر از جوانان (87 نفر با تجربه مجرمیت، 87 نفر بدون تجربه مجرمیت) بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش دو مقیاس محقق ساخته سرمایه اجتماعی و کاهش میزان جرایم بود. برای بررسی پایایی این ابزارها از آلفای کرونباخ و برای بررسی روایی آنها از روایی محتوایی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS و آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد میزان سرمایه اجتماعی و ابعادش در بین مجرمین و غیر مجرمین تفاوت معنی داری دارد، که این میزان در مجرمین کمتر از غیر مجرمین بود. بین ابعاد سرمایه اجتماعی (اعتماد اجتماعی، همبستگی اجتماعی، تعامل گروهی، مشارکت اجتماعی) با کاهش میزان جرایم رابطه منفی و معناداری وجود دارد. هم چنین اعتماد اجتماعی پیش بینی کننده منفی و معنادار شاخص میزان جرم می باشد. نتیجه گیری: افزایش اعتماد متقابل بین افراد جامعه، تعامل گروهی مثبت، همبستگی اجتماعی بالا و سطح خوب مشارکت اجتماعی، میزان جرم در جامعه را کاهش می دهد.