راضیه صفاری فرد

یکی از اصلی ترین تغییرات در حوزه آموزش سالیان اخیر، یکپارچگی فناوری با رویکردهای سنتی یاددهی-یادگیری بوده است. این پژوهش آمیخته از نوع کیفی و کمی متوالی بوده و هدف آن بررسی فرآیند یاددهی-یادگیری در محیط الکترونیک دانشگاه تهران بوده است.در مرحله کیفی، محققان از روش تحقیق پدیدارشناسی استفاده کرده اند. مصاحبه ها با دانشجویان و اساتید انجام شد و نمونه گیری به شیوه هدفمند با در نظر گرفتن اشباع داده ها صورت گرفت. یافته های کیفی به بررسی عمیق تجربیات 25 دانشجو و 18 مدرس درگیر در یاددهی-یادگیری الکترونیک در این دانشگاه پرداخته و الگوی نظری فرآیند یاددهی-یادگیری در بستر الکترونیک در دانشگاه تهران را معرفی کرده است. در قسمت کمی، با توجه به اطلاعات مرحله کیفی و بررسی های نظری گسترده تر، پرسش نامه فرآیند یاددهی-یادگیری در بستر الکترونیک توسط نویسندگان ساخته و اعتبارسنجی شده است. این پرسش نامه پس از بررسی روایی محتوایی افراد خبره؛ با تعداد 495 دانشجوی دانشگاه تهران که به آن پاسخ دادند، تحلیل عاملی تاییدی و اکتشافی شد. تمامی تحلیل ها روایی و پایایی نهایی این پرسش نامه را با 35 گویه و 8 عامل و آلفای کرونباخ کلی بالای 7/0 تایید کردند؛ بنابراین این سازه به عنوان ابزاری جهت بررسی فرآیند یاددهی-یادگیری در بستر الکترونیک دانشگاه ها می تواند معرفی شود.پژوهش حاضر عناصر اساسی فرآیند یاددهی-یادگیری در محیط الکترونیک دانشگاه تهران را شناسایی کرده و الگوی مفهومی تطبیقی با نیازها و ویژگی های این مؤسسه آموزش عالی را ارائه کرده است. همچنین با معرفی پرسش نامه فرآیند یاددهی-یادگیری در بستر الکترونیک به معرفی ابزاری جهت بررسی این مهم در این موسسه و سایر موسسات آموزشی همت گمارده است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعدیل کننده شفقت به خود در رابطه میان تصویر بدنی و عزت نفس در دانشجویان انجام شده است. به این منظور از بین کلیه دانشجویان دانشگاه کاشان در سال تحصیلی 95-1394 تعداد 250 نفر به شیوه نمونه گیری چندمرحله ای طبقه ای متناسب با جنسیت انتخاب شده و به پرسشنامه های نگرانی از تصویر بدنی( BICI ) ( 2008 ) و عزت نفس روزنبرگ (1965) و شفقت به خود نف (2003) پاسخ دادند. داده ها با روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی از طریق نرم افزار SPSS-22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین نگرانی از تصویر بدنی با عزت نفس رابطه منفی معنادار و بین شفقت به خود با عزت نفس رابطه مثبت معنادار دارد و شفقت به خود به طور معناداری تعدیل کننده رابطه ی نگرانی از تصویر بدنی و عزت نفس افراد است. و در افرادی که شفقت به خود بالاتری دارند، رابطه نگرانی از تصویر بدنی و عزت نفس ضعیف تر است. نتایج، تلویحا به این معناست که علاوه بر کاستن از نگرانی از تصویر بدنی، با تدوین مداخله های درمانی مناسب به منظور افزایش شفقت به خود می توان به بالا بردن عزت نفس جوانان کمک نمود.