مریم کاکایی

در این پژوهش، رابطه ی بین هوش معنوی و امیدواری با کیفیت زندگی دانشجویان مورد بررسی قرار گرفت. متغیر های هوش معنوی وامیدواری به عنوان متغیر های پیش بین ومتغیر کیفیت زندگی به عنوان متغیر ملاک در نظر گرفته شده است.هوش معنوی به عنوان زیر بنای باورهای فرد، نقش اساسی در زمینه های گوناگون به ویژه در ارتقاء میزان کیفیت زندگی افراد دارد. همچنین داشتن امید به آینده باعث می شودکه افراد بتوانند در بالا بردن کیفیت زندگیشان در تمامی ابعاد آن موفق تر باشند.روش مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانشجویان دانشگاه پیام نور شهر اردل بود که به نسبت جمعیت دانشگاه وبا در نظر گرفتن نسبت جنسیت، تعداد 240 نفر (64 پسر و 176 دختر) از بین رشته های مختلف علوم انسانی، علوم ریاضی و فنی به عنوان نمونه ی این پژوهش و به صورت نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند.نمونه ی منتخب از بین دانشجویان مقطع کارشناسی و افراد زیر 25 سال برای انجام پژوهش انتخاب گردیدند.جهت انجام این پژوهش از پرسش نامه های هوش معنوی ساخته ی کینگ، پرسش نامه امیدواری اشنایدر و پرسش نامه ی کیفیت زندگی ساخته ی فتاح استفاده شده است. نتایج این پژوهش حاکی از ارتباط بین متغیر های هوش معنوی و امیدواری با کیفیت زندگی بوده است. ضریب همبستگی بین هوش معنوی و امیدواری برابر 41/0 r= بوده که این همبستگی در سطح 0001/0 p< بوده است. همچنین بین هر دو متغیر های پیش بین پژوهش یعنی هوش معنوی وامید واری نیز رابطه ی معناداری وجود داشته است که ضریب همبستگی بین این دو متغیر برابر با 38/0 r= بوده و در سطح 0001/0 p< معنادار بوده است. نتایج حاصل از این پژوهش همچنین از ارتباط بین هوش معنوی و کیفیت زندگی حکایت دارد و این که تفاوت معناداری بین دانشجویان دختر و پسر در رشته های علوم انسانی و علوم ریاضی(پایه) از نظر میزان این 3 متغیر وجود دارد