الهه دریاپور

مطالعه حاضر با هدف طراحی و اعتبارسنجی برنامه درسی «تربیت کودک از دیدگاه اسلام و روان شناسی» به عنوان یکی از دروس عمومی، انجام گرفت. روش تحقیق از نوع طرح آمیخته اکتشافی (کیفی کمّی) است. در مرحله کیفی، پس از بررسی اسناد علمی و مصاحبه با صاحب نظران، کدهای محوری و گویه های مربوط به عناصر هدف، محتوا، روش تدریس و روش ارزشیابی برنامه درسی پیشنهادی، با روش تحلیل محتوا استخراج گردید و مبنای تدوین پرسش نامه محقق ساخته شد. در مرحله کمّی و با روش توصیفی پیمایشی، جهت اعتبارسنجی برنامه درسی با الگوی مبتنی بر نظر خبرگان آیزنر، پرسش نامه توسط بیست متخصص (استادان علوم تربیتی، روان شناسی و معارف اسلامی) در دانشگاه یزد تکمیل شد. داده های پرسش نامه، با آزمون تحلیل واریانس رتبه ای فریدمن تحلیل شد. یافته ها نشان داد که اعتبار برنامه درسی طراحی شده توسط متخصصان، به دلیل اتخاذ رویکرد بین رشته ای، و لزوم بازنگری اساسی و نوآوری در دروس عمومی تأیید شد.

امروزه پرورش خلاقیت یکی از محورهای اساسی نظام های آموزشی برای تصمیم گیری مناسب و حل مسایل پیچیده جامعه است. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر آموزش خلاقیت با استفاده از لگو بر اعتماد به نفس و توانایی حل مسئله کودکان 6-4 ساله شهر یزد بود. روش پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری را تمامی کودکان 6-4 ساله شرکت کننده در مهد کودک های شهر یزد تشکیل دادند. جمعاً 40 نفر به صورت تصادفی با روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه 20 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. از مصاحبه نیمه سازمان یافته بالینی در خصوص ارزیابی میزان اعتماد به نفس و توانایی حل مسئله کودکان استفاده شد. سپس برنامه آموزش خلاقیت با استفاده از لگو به عنوان عامل آزمایشی در 9 جلسه 60 دقیقه ای به صورت سه جلسه در هفته برای گروه آزمایش اجرا شد. نتایج حاصل از تحلیل کواریانس چندمتغیره نشان داد که کودکان گروه آزمایش از اعتماد به نفس و توانایی حل مسئله بالاتری نسبت به گروه کنترل پس از اتمام دوره آموزشی برخوردار بوده اند. بنابراین آموزش خلاقیت باعث افزایش اعتماد به نفس و مهارت حل مسئله در کودکان می شود.

رویکردها و راهبردهای یادگیری روش هایی هستند که بر کیفیت یادگیری تأثیر می گذارند و دانش آموزان در حین یادگیری از این راهبردها برای رسیدن به اهداف آموزشی موردنظر استفاده می کنند. هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه راهبردهای انگیزشی، راهبرد مدیریت منابع یادگیری و رویکردهای یادگیری در دانش آموزان مدارس هوشمند و عادی بود. در این پژوهش از روش علّی مقایسه ای استفاده شد و جامعه آماری را کلیه دانش آموزان دختر پایه های هفتم و هشتم دبیرستان های هوشمند و عادی شهر یزد تشکیل می دادند. نمونه آماری شامل 339 دانش آموز دختر (172 دانش آموز مدرسه هوشمند و 167 دانش آموز مدرسه عادی) بود که به شیوه نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. به منظور اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسش نامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (پینتریچ و دگروت،1990) و رویکردهای یادگیری (انتویسل و تیت،2000) استفاده گردید. نتایج تحقیق آشکار کرد که بین مؤلفه های راهبردهای انگیزشی در دانش آموزان مدارس هوشمند و عادی تفاوت معنادار وجود دارد. همچنین، بین دانش آموزان مدارس هوشمند و عادی از لحاظ راهبردهای مدیریت منابع یادگیری و مؤلفه های آن تفاوت معنادار بود. علاوه بر این، بین نمرات رویکردهای یادگیری در دانش آموزان مدارس هوشمند و عادی تفاوت معنادار گزارش شد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین جوّ مدرسه و زورگویی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر یزد در سال تحصیلی 91-90 می باشد. در این پژوهش از روش توصیفی همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر یزد می باشد، که از این تعداد 387 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. از پرسش نامه ی جامع جوّ مدرسه (مرکز آموزش اجتماعی و هیجانی، 2009) جهت ارزیابی جوّ مدرسه و از پرسش نامه زورگویی/ قربانی الویوس (1996) برای ارزیابی زورگویی استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیات از ضریب همبستگی پیرسون و آزمونt  دو نمونه مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که همه ابعاد جوّ مدرسه در ارتباط منفی با زورگویی و قربانی شدن می باشد. در بین دانش آموزان، دانش آموزان پسر بیش تر از دانش آموزان دختر مشغول رفتار زورگویی بودند. علاوه بر این، میزان قربانی شدن پسران هم بیش تر از دختران گزارش شد. همچنین، آزمون فرضیات نشان داد که جوّ مدرسه (روابط بین فردی) در ارتباط مثبت با پیشرفت تحصیلی است، در حالی که بین زورگویی و پیشرفت تحصیلی همبستگی منفی وجود دارد.