صمد رشیدیان

زمینه و هدف: اعتیاد به اینترنت در دانش آموزان پیامدهای منفی و مخربی برای فرد و جامعه به دنبال دارد. مطالعه حاضر به منظور بررسی نقش پیش بینی تنیدگی ناشی از انتظارات تحصیلی و حمایت اجتماعی بر اعتیاد به اینترنت دانش آموزان انجام شد. روش : طرح پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. داده های پژوهش از 246  نفر از دانش آموزانی که در سال تحصیلی 96-1395 در مقطع متوسطه اول در شهر تهران مشغول به تحصیل بودند با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس جمع آوری شد. ابزارهای مورداستفاده در این مطالعه پرسشنامه های حمایت اجتماعی (زیمنت و همکاران، 1988) ، پرسشنامه تنیدگی تحصیلی ( آنگ و هوان، 2006) ، و پرسشنامه اعتیاد به اینترنت (یانگ، 1988) بود. داده ها با روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به روش گام به گام تحلیل شد. یافته ها : تنیدگی ناشی از انتظارات والدین و انتظارات خود رابطه مثبت با اعتیاد به اینترنت دارد در حالی که حمایت اجتماعی دوستان و خانواده با اعتیاد به اینترنت رابطه منفی دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که حمایت اجتماعی دوستان (0/001> p )، تنیدگی ناشی از انتظارات والدین (0/001> p )، تنیدگی ناشی از انتظارات خود (0/001> p )، و حمایت خانواده (0/01> p ) اثر پیش بینی کنندگی معنی داری روی شاخص تعدیل شده اعتیاد به اینترنت در دانش آموزان دارند. متغیر های پیش بین روی هم 69 درصد واریانس اعتیاد به اینترنت را تبیین می کند. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که انتظارات خانواده ها و همچنین حمایت آنها نقش مهمی در پیش بینی اعتیاد به اینترنت دارد؛ بنابراین طراحی برنامه های پیش گیرانه مبتنی بر خانواده برای کاهش گرایش نوجوانان به اعتیاد به اینترنت ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: اختلال پیوستار اُتیسم اختلالی عصب تحولی است که تاکنون سبب شناسی آن به طور قطعی مشخص نشده است. مطالعاتی که بر روی ویژگی های خویشاوندان افراد مبتلا به اختلال پیوستار اُتیسم انجام شده است، نشان داده اند که خویشاوندان افراد مبتلا به اختلال پیوستار اُتیسم نیز درجاتی خفیف از علائم این اختلال را نشان می دهند. هدف: این پژوهش با هدف مقایسه کارکردهای اجرایی در والدین کودکان با و بدون اختلال پیوستار اُتیسم انجام شد. جامعه آماری شامل کل والدین کودکان با و بدون اختلال پیوستار اُتیسم در شهر سنندج بود. روش : نمونه مورد بررسی شامل ۳۰ نفر از والدین کودکان با اختلال پیوستار اُتیسم (۱۱ مرد و ۱۹ زن) و ۳۰ نفر از والدین کودکان بدون این اختلال (۱۰ مرد و ۲۰ زن) بود که به صورت نمونه برداری در دسترس انتخاب و همتاسازی شدند. ابزار این پژوهش پرسشنامه توانایی های شناختی (نجاتی، ۱۳۹۲) بود. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چندمتغیری تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد تفاوت میانگین نمره های کنترل مهاری و توجه انتخابی (۰/۰۵> P )، تصمیم گیری (۰/۰۰۱> P )، برنامه ریزی (۰/۰۰۱> P )، توجه پایدار (۰/۰۰۱> P ) و انعطاف پذیری شناختی (۰/۰۰۱> P ) در والدین کودکان با و بدون اختلال پیوستار اُتیسم معنادار است. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه از فرضیه های فنوتایپ گسترده اُتیسم و پیوستاری بودن اختلال پیوستار اُتیسم حمایت می کند و لزوم توجه به کیفیت های روان شناختی والدین کودکان با اختلال پیوستار اُتیسم را نشان می دهد.

هدف: هدف پژوهش حاضر، پیش بینی گرایش به مصرف مواد بر مبنای انتظارات پیامد، نظارت والدینی و پایداری در برابر تاثیرات همسالان بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی تهران در سال 1399-1398 تشکیل دادند که از بین آن ها تعداد 419 نفر از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های خطرپذیری جوانان، ارزیابی شناختی وقایع خطرساز، پایداری در برابر تاثیرات همسالان، و راهبردهای نظارت والدینی بود. برای تحلیل داده ها از روش های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین انتظارات پیامد مثبت با گرایش به مصرف مواد رابطه مثبت و معنادار و بین پایداری در برابر تاثیرات همسالان، نظارت والدینی، کنترل والدینی، و درخواست والدینی با گرایش به مصرف مواد مخدر رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که 56 درصد از واریانس گرایش به مصرف مواد بر اساس انتظارات پیامد مثبت، پایداری در برابر تاثیرات همسالان، و نظارت والدین قابل پیش بینی است. نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده می توان اقداماتی در راستای اصلاح انتظارت افراد در زمینه پیامدهای مثبت در مورد مصرف مواد، افزایش پایداری در برابر تاثیرات همسالان، و افزایش نظارت والدین انجام داد که در نهایت منجر به کاهش مصرف مواد شود.