ثمین پاک نژاد

هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی مدل مشاوره طرح واره محور بر تردیدها و نگرش های ازدواج بود. روش: طرح این پژوهش نیمه-آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل و جامعه آماری پژوهش شامل 30 نفر از کارشناسان و مهندسان شرکت های عضو جامعه مهندسان مشاور ایران که در انتخاب همسر دچار تردید بودند با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) کاربندی شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه نگرش به ازدواج پارک و روزن (2012) بود و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس چند متغیره انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه کارشناسان و مهندسان در مولفه نگرش های مثبت، مولفه نگرش های منفی، مولفه انواع ترس و شک وتردید، مولفه داستان عاشقانه، مولفه احترام، مولفه اعتماد، مولفه امور مالی، مولفه مقصود و مولفه صمیمیت فیزیکی در مرحله پس آزمون تفاوت معنادار وجود دارد (001/0 > P ). نتیجه گیری: درگیری ها و نشخوارهای فکری در خصوص انتخاب همسر و ازدواج می تواند با توجه به حجم مسئولیت های حرفه ای بر عملکرد شغلی، راندمان پایین، ناامیدی، خستگی، فرسودگی شغلی و نارضایتی در کارشناسان و مهندسان ایجاد کند.

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد طرحواره درمانی بر افزایش خودپنداره ی مثبت زنان خیابانی بود. روش: در این پژوهش از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل استفاده شد.نمونه ی مورد بررسی 32 نفر از زنان خیابانی حاضر در مراکز تحت پوشش سازمان بهزیستی و تولدی دوباره شهر تهران بودند که بطور در دسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. ابزار مورد استفاده مقیاس خودپنداره بک بود که توسط افراد هر دو گروه آزمایش و کنترل در ابتدای پژوهش تکمیل شد. پس از پایان دوره ی 13 جلسه ای درمان، مجددا این پرسش نامه در هر دو گروه اجرا شد. داده های بدست آمده از هر دو گروه با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها : نتایج بدست آمده از تحلیل آماری داده ها نشان داد که مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد طرحواره درمانی بطور معنی داری باعث افزایش خودپنداره ی مثبت زنان شرکت کننده در گروه آزمایش شده است (با سطح معنی داری 05/0 > P ).بدین ترتیب طرحواره درمانی گروهی می تواند در بهبود خودپنداره ی مثبت زنان بی خانمان و خیابانی موثر باشد

هدف پژوهش حاضر، مقایسه تعارض کار- خانواده و سازگاری زناشویی در کارکنان مرد نوبت کار و غیرنوبت کاری شرکت پتروشیمی مناطق نفت خیز جنوب است. روش پژوهش توصیفی و از نوع علی مقایسه ای است. حجم نمونه 322 نفر از کارکنان مرد نوبت کار و غیرنوبت کار شرکت پتروشیمی مناطق نفت خیز جنوب که در سال 1393 مشغول به فعالیت بودند است. روش پژوهش نمونه گیری تصادفی خوشه ای است. برای گردآوری اطلاعات از مقیاس اندازه گیری کار- خانواده کارلسون (18 ماده ای) و پرسش نامه سازگاری زناشویی اسپانیر (32 ماده ای) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های طرح پژوهش از آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد بین تعارض کار– خانواده، سازگاری زناشویی در بین کارمندان نوبت کار و غیرنوبت تفاوت معناداری وجود دارد. با این که نقش های چندگانه دارای کارکردهای خاص هستند، زمانی که فرد به طور هم زمان به ایفای دو یا چند نقش می پردازد، خصوصاً زمانی که این نقش ها دارای انتظارات متفاوت و متضاد است، فرد دچار تعارض می شود. نتایج نشان داد کارمندان غیرنوبت کار از رضایت و سازگاری زناشویی بیشتر برخوردارند و تعارض کمتری را تجربه می کنند.