فهیمه حکیما

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه دو گروه از بیماران سوءمصرف کننده مواد با افراد سالم در عوامل خطرساز فردی و شناسایی مهم ترین عامل متمایزکننده دو گروه در عوامل خطرساز فردی انجام شد. روش: روش مطالعه حاضر پس رویدادی بود، بدین تریب که 120 نفر از بیماران سوءمصرف کننده مواد و 120 نفر از افراد سالم که در ویژگی های جمعیت شناختی با گروه بیمار همتا بودند، مقیاس های اضطراب، استرس و افسردگی، تکانشگری، پرخاشگری، نگرش به مواد و وضعیت مصرف مواد را تکمیل نمودند. یافته ها: نتایج نشان داد بیماران سوءمصرف کننده مواد در متغیرهای خطرساز فردی در مقاسیه با گروه سالم نمره بیشتری کسب کرده اند. تکانشگری، پرخاشگری، افسردگی و نگرش مثبت به مواد به ترتیب بهترین عوامل تشحیص داده شده برای تمایز دو گروه بود. نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد، نقص درونی در سوءمصرف کنندگان، آن ها را مستعد سوءمصرف مواد می کند. هیجان های منفی، نگرش مثبت به مواد و ناتوانی در کنترل تکانه ها به مصرف انواع مواد منجر می شود.

هدف پژوهش حاضر مقایسه ویژگی های شخصیتی دانشجویان سوءمصرف کننده و وابسته به مواد مخدر با دانشجویان غیرمصرف کننده در دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین بود. 370 دانشجو (172 پسر، 198 دختر) به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از پنج دانشکده انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامة سنجش سریع سوءمصرف مواد مخدر (طارمیان، 1387) و فرم کوتاه سیاهة پنج عاملی نئو (کاستا و مک کرا، 1992) را تکمیل کردند. بر اساس پرسشنامة سنجش سریع سوءمصرف مواد مخدر، دانشجویان به چهار گروه غیرمصرف کننده (205 نفر)، سوءمصرف کنندگان فعلی (77 نفر) سوءمصرف کنندگان سابق (31 نفر) و وابسته به مواد (33 نفر) تقسیم شدند. نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین گروه ها در وظیفه شناسی، مقبولیت و آزرده گرایی تفاوت معنادار وجود دارد. دانشجویان غیرمصرف کننده باوجدان تر و مقبول تر از دانشجویان سوءمصرف کننده فعلی و وابسته به مواد بودند، و در مقایسه با دانشجویان وابسته به مواد مخدر در عامل روان آزردگی گرایی نمرة پایین تری داشتند. همچنین، تفاوت معناداری بین سوءمصرف کنندگان سابق و سه گروه دیگر در پنج عامل وجود نداشت. در مجموع، یافته ها نشان می دهند که رگه های شخصیت یکی از عوامل تعیین کننده در گرایش دانشجویان به سوءمصرف و وابستگی به مواد هستند.