علیرضا نصیرزاده

زمینه و هدف : هدف از این پژوهش بررسی شاخص های معماری عضلانی همچون ضخامت عضله، زاویه پنیت و طول فاسیکل در عضلات دو سر بازویی و سه سر بازویی (سر دراز) در بازیکنان تنیس روی میز مرد است. روش تحقیق: 16 نفر از بازیکنان تنیس روی میز و گروهی از افراد غیر فعال (10 نفر) که از نظر شاخص های سن، قد، وزن و طول اندام با گروه ورزشکاران اختلاف معنی داری نداشتند، در این مطالعه شرکت کردند. ضخامت عضلانی و زاویه پنیت عضلات در نقاط 50 ، 60 و 70 درصدی طول بازوی دست برتر از طریق تصاویر اولتراسونوگرافی نوع B اندازه گیری و طول فاسیکل برآورد شد. یافته ها :   بر اساس نتایج، بازیکنان تنیس روی میز در مقایسه با گروه افراد غیر فعال در نقاط 50 و 60 درصد عضله دو سر بازویی به طور معنی دار دارای ضخامت عضلانی بیشتری بودند، اما این شاخص در نقطه 70 درصد بین گروه ها تفاوت معنی داری نداشت. همچنین بازیکنان تنیس روی میز در تمامی نقاط عضله سه سر بازویی به طور معنی دار دارای ضخامت عضلانی بیشتر، زاویه پنیت کوچکتر، و طول فاسیکل بزرگ تری بودند. نتیجه گیری : به نظر    می رسد شاخص های معماری عضلانی عضلات بازویی بازیکنان تنیس روی میز در جهت کمک به انجام حرکات نیازمند سرعت بالای آنها بهبود یافته است. اما سازگاری پدید آمده در ضخامت عضلانی نقاط مختلف عضلات دوسر و سه سر بازویی، غیر مشابه است.

هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین عملکرد سرعتی شنای کرال سینه و طول فاسیکل عضلانی در 23 شناگر پسر نوجوان بود. آزمودنی ها بر اساس عملکرد شن ای کرال سینه 25 متر سرعت به دو گروه 7/15- 6/14 ثانیه (S1 ، تعداد= 11 نفر) و 17- 8/15 ثانیه (S2 ، تعداد= 12 نفر) تقسیم شدند. شاخص های معماری عضلانی ضخامت عضلانی، زاویه پنیت و طول فاسیکل با استفاده از تصاویر اولتراسونوگرافی نوع B در عضلات دوسر بازویی، سه سر بازویی، پهن خارجی، دوقلوی میانی و دوقلوی خارجی اندازه گیری شد.S1 به طور معنی دار دارای ضخامت بیشتر در عضلات پهن خارجی، دوقلوی خارجی و سه سر بازویی بود. زاویه پنیت تنها در عضله سه سر بازویی به طور معنی دار در گروه S1 کوچک تر بود.S1 به طور معنی دار در عضلات پهن خارجی، دوقلوی خارجی و سه سر بازویی دارای طول فاسیکل مطلق بلندتر و در عضلات پهن خارجی و سه سر بازویی دارای طول فاسیکل نسبی (نسبت به طول اندام) بلندتری بود. بین عملکرد سرعتی شنای کرال سینه 25 متر و طول فاسیکل مطلق و نسبی عضلات پهن خارجی (مطلق: 49/0- = r ، نسبی: 43/0- = r) و دوقلوی خارجی (مطلق: 47/0- = r ، نسبی: 42/0- = r) ارتباط معنی داری وجود داشت. به نظر می رسد طول فاسیکل عضلانی یکی از عوامل تأثیرگذار بر عملکرد شنای کرال سینه سرعتی شناگران نوجوان باشد

عملکرد شناگران نوجوان می تواند تحت تأثیر شاخص های بیومکانیکی، فیزیولوژیکی و آنتروپومتریکی مختلفی قرار بگیرد. هدف این پژوهش بررسی تأثیر شاخص های بیومکانیکی (طول استروک، تناوب استروک و شاخص استروک) و معماری عضلانی (ضخامت عضلانی، زاویه پنیت و طول فاسیکل) و آنتروپومتریکی (قد، وزن، شاخص توده بدن، طول دو دست، عرض شانه و طول بازو، ران و ساق) بر پیش بینی عملکرد 13 سال) بوده است. تحلیل رگرسیون /86 ±0/ شنای کرال سینه 50 متر 23 شناگر پسر نوجوان (سن: 86 مرحلهای برای بررسی چگونگی توصیف واریانس عملکرد شنا توسط این شاخص ها مورد استفاده قرار از واریانس (p<0/ گرفت. شاخص استروک، ضخامت پهن خارجی و طول استروک حدود 89 درصد ( 01 عملکرد این شناگران را توصیف کردند و شاخص استروک بهترین پیشبینیکننده منفرد عملکرد شنا بود R2 = 0/519) در نتیجه عملکرد شنای 50 متر کرال سینه در شناگران نوجوان به طور برجسته .(p<0/001 ، توسط شاخص های بیومکانیکی و معماری عضلانی تعیین م یشود و در زمان پیش بینی عملکرد شناگران نوجوان باید این شاخ صها را در نظر گرفت.