صادق آیینه وند

این مقاله به چیستی روش تقی الدین علی مقریزی (م 845 ق) در گزینش و پالایش داده های تاریخی پاسخ می گوید و می کوشد با عرضه چارچوبی برای گزینش و روش مورخان، به بررسی آثار وی بپردازد. با توجه به فراگیری روش حدیثی نزد مورخان اسلامی سده های پیش از مقریزی، روشن می شود که او نیز برای کشف روایت صحیح، به بررسی آن در دو محور اساسی راوی و روایت می پرداخت و در گزینش روایت ها، به گرایش های راویان، ویژگی های فردی و شخصیتی آنان توجه می کرد؛ زیرا این ویژگی ها، مستعد آسیب رسانی به درستی روایتَند. او در اعتبار روایت ها، به اخبار واحد، مشهور و شاذ اعتنا می کرد و می کوشید با پرداختن به بررسی سند روایت و شخصیت راویان و محتوای آن، مواد شایسته ای را در این زمینه فراهم آورَد.

پرداختن شماری از آیات قرآن به «اهل کتاب»، از مهم ترین معیارها برای تعیین مدنی بودن آنهاست، اما شماری از آیات سوره های مکی قرآن نیز به گونه ای درباره اهل کتاب سخن می گویند و از حضور اهل کتاب، عهدین و آموزه های یهودی و مسیحی و حتی رویارویی اسلام با یهودیت در دوران مکی خبر می دهند. این مستندات قرآنی همراه با برخی از قرینه های تاریخی، نشان دهنده فزونی سهم تأثیر یهود در رویدادهای صدر تاریخ اسلام، در سنجش با دوران کوتاه مدنی خواهند بود.