هادی قاسمپور

هدف این پژوهش بررسی تأثیر تمرینات اصلاحی اپلیکیشن بیس بر ناهنجاری سر و شانه به جلو کاربران گوشی همراه بود. لذا 36 فرد مبتلا به ناهنجاری سر و شانه به جلو با دامنه سنی 18 تا 28 سال به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تجربی1، تجربی 2 و کنترل با تعداد مساوی تقسیم شدند. گروه تجربی1 و 2 تمرینات را در 24 جلسه طی 8 هفته انجام دادند. زاویه سر به جلو و شانه به جلو نمونه ها به طور مجزا با روش فتوگرامتری ارزیابی شد. تحلیل آماری داده ها با آزمون تعقیبی بونفرونی، آنالیز کوواریانس و تی مستقل و با نرم افزار اس پی اس اس نسخه 20 با آلفای کوچکتر یا مساوی 05/0 و فاصله اطمینان 95/0 بررسی شد. اجرای هشت هفته تمرینات اصلاحی اپ بیس تفاوت معناداری در راستای سر و شانه گروه تجربی ایجاد کرد(05/0P≤). همچنین نتایج نشان داد که در دوره 4 هفته بی تمرینی، در هر دو گروه تمرین نکرده و آموزش دیده، اثر تمرینات ماندگاری داشته است. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که تمرینات اصلاحی اپ بیس برای اصلاح سرو شانه کاربران گوشی های هوشمند موثر است و در دوره پیگیری اثر تمرینات ماندگاری دارد.

هدف از این پژوهش، تعیین فراوانی و سبب شناسی آسیب های ورزشی ژیمناست های مرد نخبه در سطح لیگ برتر و دسته یک باشگاه های ایران بود. این پژوهش از نوع تحقیقات زمینه یابی، با بهره گیری از شیوه مطالعه ی گذشته نگر می باشد. نمونه ی آماری پژوهش شامل 42 ژیمناست با ویژگی سن: 09/9 ± 45/19 سال، قد: 58/5 ± 05/170 سانتی متر، وزن: 61/5 ± 5/63 کیلوگرم، BMI: 82/1 ± 97/21 کیلوگرم مترمربع و نیز سابقه ی ورزشی 15/3 ± 9/12 سال بودند. اطلاعات پژوهش از طریق پرسشنامه ی محقق ساخته با ضریب پایایی 85/0 جمع آوری شد. پرسشنامه ی ثبت آسیب های ورزشی شامل سه بخش: جمعیت شناسی با شش سؤال، سبب شناسی با 15 سؤال و جدول تعیین فراوانی آسیب ها در شش وسیله بود. داده ها با نرم افزار SPSS ویرایش 15 به کمک روش های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد در حرکات زمینی و پرش خرک اندام تحتانی به ترتیب با 5/43 و 3/79 درصد و نیز در خرک حلقه، دارحلقه، پارالل و بارفیکس اندام فوقانی به ترتیب با 1/61، 9/61، 8/65، 1/67 درصد و هم چنین در مجموع شش وسیله اندام فوقانی با 1/54 درصد بیشترین درصد فراوانی محل آسیب ها را به خود اختصاص دادند. ژیمناست ها اظهار کردند که مهم ترین سبب، آسیب هایشان استفاده نکردن از وسایل کمک آموزشی و خستگی بود؛ بنابراین با در نظر گرفتن این ریسک فاکتورها می توان احتمال وقوع آسیب ها را کاهش داد.