الهام ضیایی قوچان عتیق

حوزه کاربرد بالاترین سطح اجرا در ریاضیات است که شامل خرده آزمون های اندازه گیری، زمان و پول، تخمین و حل مسئله است. مهارت حل مسئله جوهر اساسی ریاضیات است و دانش آموزان بایستی بتوانند پس از آموزش و فراگیری مفاهیم ریاضی، مسائل مربوط به آن را حل کنند. در همین راستا، این پژوهش سعی بر آن دارد تا به بررسی تأثیر آموزش آگاهی واجی بر عملکرد حوزه کاربرد ریاضی دانش آموزان پایه دوم دبستان بپردازد. پژوهش حاضر که از نوع کاربردی و آزمایشی است بر روی تعداد 140 نفر دانش آموز دختر پایه دوم دبستان شهر قوچان در سال تحصیلی 1402-1401 با میانگین سنی 6/7 سال انجام شد. از این میان، تعداد 70 نفر به عنوان گروه آزمایش و 70 نفر به عنوان گروه گواه انتخاب شدند. گروه آزمایش طی 10 جلسه در معرض آموزش آگاهی واجی قرار گرفتند. از هر دو گروه هم در حوزه آگاهی واجی و هم در حوزه کاربرد ریاضی پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت آگاهی واجی در حوزه کاربرد ریاضی در دانش آموزان دختر پایه دوم دبستان تأثیر معنی داری دارد. بدین ترتیب، نتایج پژوهش حاضر همراستا با نتایج سایر پژوهش های انجام شده در خارج از ایران در این زمینه است.  اما جنبه تفاوت این پژوهش با سایر پژوهش ها، تقسیم بندی مهارت آگاهی واجی بر مبنای سن و در نظر گرفتن حوزه کاربرد برای آزمون ریاضی بود.

در مقاله حاضر سعی بر آن است تا به بررسی تأثیر آگاهی واجی بر عملکرد ریاضی دانش آموزان دختر پایه دوم دبستان پرداخته شود. آگاهی واجی یکی از مهارت های اساسی است که در سنین اولیه رشد گفتاری زبان شروع به شکل گیری می کند و موفقیت در خواندن و نوشتن را در سال های بعد به همراه دارد. با توجه به نتایج پژوهش های انجام شده در این زمینه به نظر می رسد که بین مهارت آگاهی واجی و یادگیری ریاضی ارتباطاتی وجود دارد. به همین منظور جهت بررسی این موضوع، جامعه آماری پژوهش حاضر از بین دانش آموزان دختر پایه دوم دبستان شهر قوچان انتخاب شد . دانش آموزان به دو گروه گواه و آزمایش تقسیم شدند.گروه گواه در معرض آموزش آگاهی واجی قرار نگرفت و روند معمول آموزش را طی کرد و گروه آزمایش در معرض آموزش آگاهی واجی قرار گرفت. از هر دو گروه پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. نتایج نشان می دهد که آگاهی واجی بر عملکرد ریاضی دانش آموزان دختر پایه دوم تأثیر معنی داری دارد که همراستا با پژوهش های انجام شده در این زمینه است.

بسامد در زبان شناسی هم چون دیگر حوزه های علوم مختلف کاربردهایی فراوان دارد و برهمین اساس تعاریفی متنوع برای آن ارائه شده است. آن چه در این پژوهش از مفهوم بسامد برمیآید، تعداد دفعات ظهور یک عنصر زبانی در یک متن است و از همین روی مستلزم انجام کارهای آماری است. در این مقاله نگارندگان بر آنند تا به بررسی «قانون زیف» یعنی رابطة میان بسامد و طول واژه در متون فارسی بپردازند. به همین جهت دو متن قدیمی و امروزی شامل 1500 واژه، انتخاب شده است و تأثیر بسامد بر طول واژگان قاموسی و نقشی مورد بررسی قرار گرفته است که نتیجه بدست آمده، قانون زیف را در زبان فارسی نیز تأیید میکند.