علی پارساجو

امروزه یکی از مهم ترین راه های توسعه کشورها مشارکت فعال مردم است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی پیامد مشارکت اجتماعی در ورزش همگانی ایران بود. در این تحقیق از روش پژوهش کیفی و راهبرد نظریه پردازی برخاسته از داده ها استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل مدیران کل و کارشناسان وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون ورزش های همگانی، پیشکسوتان ورزش همگانی و اعضای هیئت علمی بود. نخست از طریق مطالعات اولیه، فهرست مقدماتی نشان های مؤثر شناسایی و با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و نظری از 36 نفر مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته به عمل آمد که بعد از مصاحبه با نفر بیست و هفتم اشباع نظری حاصل گردید. نتایج کدگذاری در مرحله باز نشان داد که 165 نشان اولیه و 28 نشان نهایی پیامدهای مشارکت اجتماعی در ورزش همگانی ایران را تعیین می کنند. سپس در مرحله کدگذاری محوری، نشان های نهایی در 10 مفهوم و 5 مقوله اصلی مدیریت جامع ورزش همگانی، ورزش همگانی مردمی، سبک زندگی فعال، ارتقای سرمایه اجتماعی و توسعه قانون در جامعه طبقه بندی شدند که پیشنهاد می شود مدیریت توسعه ورزش همگانی در کشور در راستای دستیابی به پیامدهای یاد شده محقق گردد.

هدف این تحقیق، شناخت وضعیت موجود ورزش استان همدان از طریق تحلیل درونی و بیرونی (SWOT Analysis) در سال 1388 است. در این پژوهش، علاوه بر شیوه های کمّی از شیوه های کیفی، مصاحبه و جلسات بحث متمرکز (Focus Discussion Group) استفاده شده است. تمامی جامعة آماری این تحقیق که شامل 67 نفر بودند، به دلیل محدودیت، به عنوان نمونة آماری در نظر گرفته شدند. ابزار اندازه گیری شامل دو پرسشنامة محقق ساخته است که به روش دلفی طراحی و تنظیم شد. اعتبار صوری پرسشنامه ها توسط متخصصان تربیت بدنی تأیید و پایایی آن از طریق محاسبة آلفای کرونباخ (82/.r=) محاسبه و تعیین شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، علاوه بر آمار توصیفی از روش تحلیل SWOTاستفاده شد. یافته ها نشان دادند ورزش استان همدان از نظر عوامل داخلی (50/2) و خارجی (60/2) نقاط قوت و فرصت های بیشتری دارد و در شرایطی است که میتواند با کمک راهبرد های مورد نظر، به بهره برداری از فرصت ها در جهت کاهش ضعف ها و تهدیدات بپردازد. پیشنهاد میشود ورزش استان با استفاده از ظرفیت های خوب موجود در موقعیت جغرافیایی ویژة خود در جهت جذب سرمایه گذاری خارجی و بخش خصوصی و نیز جبران کمبودهای موجود در بخش ورزش و تربیت بدنی گام بردارد.

هدف از این تحقیق، تعیین رابطه بین سبک رهبری و هوش هیجانی در بین مربیان تیم های ورزشی گروهی شرکت کننده در نهمین المپیاد فرهنگی ورزشی دانشجویان پسر دانشگاه های سراسر کشور است. از میان کل مربیان، بر اساس جدول کرجسای و مورگان (1970) (1)، 56 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و پرسشنامه های سبک رهبری لوتانز (1985)(2) و هوش هیجانی بار - اون (1997)(3) را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. یافته ها نشان دادند که سبک رهبری بیشتر مربیان، وظیفه گرایی است. بین سبک رهبری انسان گرایی و هوش هیجانی، همبستگی مستقیم معنی داری مشاهده شد (05/0، P< 296/0r=). بین سابقه مربی گری با سبک رهبری انسان گرایی (05/0، P< 353/0r=) و سن مربیان با سبک رهبری انسان گرایی (05/0، P< 318/0r=) نیز همبستگی مستقیم معنی داری وجود دارد. یافته های تحقیق نشان دهنده سوق سبک رهبری مربیان، به سمت انسان گرایی با افزایش هوش هیجانی، سن و سابقه مربیگری آنان است.