مهران ستوده

یکی از آثار مهم و نامشهود ترافیک در مناطق شهری، تاثیر زیانبار آن بر سلامت روان و تندرستی جامعه است. صنعت حمل و نقل علاوه بر آثار سوء جسمانی از جمله مسمومیت با سرب، باعث اختلالات عصبی- رفتاری، تحریک پذیری، اضطراب و حتی انزوای اجتماعی افراد می شود. براساس مطالعات اخیر، آسیب پذیرترین گروه به عوارض ترافیک، کودکان هستند. این پدیده می تواند منجر به اختلال عملکرد مغزی کودکان، ضعف رشد و تکامل، کاهش ضریب هوش و افت تحصیلی آنان شود. عدم توجه به آثار روانشناسی حمل و نقل، باعث شده است تا جنبه های زیانبار ترافیک در سلامت انسان ها به درستی شناخته نشود. طراحی همه جانبه فکر ترافیک شهری و مداخلات اصلاحی با رویکرد همکاری بین بخشی سازمان های مسئول حمل و نقل و سلامت جامعه می تواند به بهبود این وضعیت کمک شایانی نماید.