فرهاد دریا نوش

هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین آمادگی جسمانی و آمادگی روانی دانشجویان پسر و دختر ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگکاه تهران بود. آزمودنی های تحقیق را 80 دانشجوی داوطلب پسر و دختر از دانشکدههای مختلف دانشگاه تهران تشکیل می دادند که به طور تصادفی انتخاب شدند. 20 نفر از این دانشجویان پسر ورزشکار و 20 نفر دختر ورزشکار ، 20 نفر پسر غیر ورزشکار و 20 نفر دختر غیر ورزشکار بودند. این دو گروه تحت تمرینات آمادگی جسمانی و آمادگی روانی قرار گرفتند. برای بررسی آمادگی جسمانی آزمودنی ها آزمون های دوی 800 متر استقامت ، بارفیکس ، پرش عمودی ، دوی چابکی 9*4 متر ، دراز و نشست اصلاح شده در 1 دقیقه و 45 متر سرعت را انجام دادند و همزمان با آن این آزمودنی ها برای بررسی آمادگی روانی پرسشنامه هایی را از آزمون SASI پرکردند که شامل 60 سئوال و هر سئوال 1 تا 5 امتیاز داشت. پس از تجزیه و تحلیل نتایج مشخص شد که بین آمادگی جسمانی و آمادگی روانی در دانشجویان پسر ورزشکار ارتباط معنی داری وجود دارد ، اما بین آمادگی جسمانی و آمادگی روانی دانشجویان پسر غیر ورزشکار ارتباط معنی داری وجود ندارد. همچنین بین آمادگی جسمانی و آمادگی روانی دانشجویان دخنر ورزشکار ارتباط معنی داری مشاهده نشد. اما بین آمادگی جسمانی و روانی دانشجویان دختر غیر ورزشکار ارتباط معنی داری وجود داشت.

هدف از انجام این پژوهش تاثیر دو نوع شیوه تمرینی تناوبی و تداومی بر تغییرات لپتین دانشجویان غیرورزشکار دانشگاه تهران است . در ابتدا 45 نفر از دانشجویان غیرورزشکار با میانگین سنی8 /1 ? 22 سال ، وزن 06/8 ? 5/67 کیلوگرم و قد 23/7 ? 8/173 سانتی متر به طور تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. این افراد به سه گروه 15 نفری کنترل ، تداومی و تناوبی تقسیم شدند. قبل و بعد از تمرین ها از هر نفر آزمایش خون گرفته شد و میزان لپتین آنها از طریقElisa، Sandiwhich اندازه گیری شد. دوره تمرینی شامل 16 هفته و هر هفته 3 جلسه تمرین بود. برای تعیین شاخص میانگین و انحراف استاندارد از آمار توصیفی و در قسمت آمار استنباطی از آزمون t student استفاده شد. نتایج نشان داد فعالیت تناوبی تاثیر معنی داری بر تغییرات لپتین سرم آزمودنی ها ندارد (46/0=p). اما فعالیت تداومی تاثیر معنی داری بر تغییرات لپتین سرم آزمودنی دارد (01/0 =p).