لیلی خاوری

با توجه به ارتباطی که بین ضعف عضلات شکمی وک سالمتی و ظاهر افراد وجود دارد تقویت این عضلات همواره مورد توجه کارشناسان و محققان بوده است هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین دو نوع آزمون دراز ونشست ایفرد و آهگین برای ارزیابی استقامت عضلات شکمی است بدین منظور از بین دانشجویان داوطلب 32 دانشجوی پسر تربیت بدنی به صورت تصادفی انتخاب شدند برای بر آورد استقامت عضلات شکمی آزمون های دراز و نشست ایفرد و آهنگین اجرا شد از مدل آ ماری آنالیز رگرسیون و آزمون T برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد (P<0/05) نتایج تحقیق نشان می دهد همبستگی بین دو ازمون دراز و نشست ایفرد و آهنگین معنی دار است (0/65 = R) ارتباط معنی داری بین تکرار دراز و نشست آهنگین و متغیر های سن وزن قد شاخص توده بدنی محیط کمر محیط لگن و نسبت محیط کمر به لگن به دست نیامد همچنین نتیجه مذکور در مورد تکرار دراز و نشست ایفدر به دست آمد (به جز ارتباط معنی دار و منفی که بین تکرار دراز و نشست ایفرد و سن وجود داشت) با توجه به نتایج به دست آمده می توان از آزمون دراز و نشست آهنگین برای ارزیابی یا تقویت استقامت عضلات شکمی استفاده کرد ضمن اینکه آزمون اخیر برخی تردید هایی را که در مورد آزمون دراز ونشست ایفرد وجود دارد مرتفع می سازد

هدف از تحقیق حاضر، ارائه الگوی تغییرات میزان درصد چربی ، چگالی ، شاخص توده بدن و گونه پیکری دختران 13 تا 17 ساله شهر همدان است . بدین منظور از بین مدارس راهنمایی و متوسطه شهر همدان ، تعدادی مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شدند. سپس از بین دانش آموزان 13 تا 17 ساله مدارس منتخب ، 500 نفر (در 5 گروه سنی ) به صورت تصادفی انتخاب شدند. درصد چربی بدن ، چگالی ، BMI و نوع پیکری آزمودنی ها به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t استفاده شد. نتایج نشان داد که در دختران 13 تا 15 ساله اندازه چربی بدن سیر صعودی دارد و هنگامی که به سنین بزرگسالی (17 سالگی ) نزدیک می شوند، توده چربی بدن کاهش می یابد. شاخص توده بدنی دختران از 13 تا 15 سالگی افزایش می یابد، اما در 16 سالگی روند تغییرات حالت یکنواخت پیدا می کند و بعد از آن تا 17 سالگی اندکی کاهش می یابد. شاخص توده بدنی نیز به عنوان یک عامل مهم سلامتی تغییرات تقریباً مشابهی را طی می کند. چگالی بدن گروه آزمودنی ها تا 15 سالگی کاهش سریعی دارد، سپس تا 17 سالگی کم کم افزایش می یابد. همچنین اجزای نوع پیکری آزمودنی ها در مجموع به ترتیب اندو _ اکتو _ مزومورفی برتری داشتند.

هدف تحقیق حاضر عبارت است از بررسی و مقایسه رضایت شغلی اعضای هیات علمی غیر فعال و فعال در ورزش دانشگاه یزد. جامعه آماری را اعضای هیات علمی دانشگاه یزد تشکیل می دهند. پس از توزیع پرسشنامه ها بین تمام افراد 118 نفر پس از تکمیل آن را عودت دادند. تعداد 45 نفر گروه فعال در ورزش و تعداد 73 نفر در گروه غیر فعال در ورزش تشکیل دادند. ابزار سنجش شامل دو پرسشنامه بود. با پرسشنامه اول داده های فردی و میزان فعالیت ورزشی جمع آوری و با پرسشنامه دوم رضایت شغلی (JDI) آزمودنی ها برسی شد. از نرم افزار SPSS برای تجزیه و تحلیل توصیفی داده ها و آزمون فرضیه ها استفاده شد. آزمونها آماری عبارتند از یو - من ویتنی، تی مستقل و ضریب همبستگی اسپیرمن. سطح معنی داری 5 درصد منظور شد. (P<0.05). نتایج تحقیق نشان داد در مجموع رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه یزد 3.61(دامنه میزان رضایت 1 تا 5) است. از میان اجزای پنج گانه رضایت شغلی، رضایت از ماهیت کار (میزان رضایت 4.2) بیشترین و رضایت از ارتقا (میزان رضایت 3) کم ترین میزان در بر می گرفت. رضایت شغلی اعضای هیات علمی غیر فعال بیش از گروه فعال در ورزش بود. (به ترتیب 3.63 در مقابل 3.54) هر چند این اختلاف معنی داری نبود (P<0.42) هم چنین تنها رضایت از سرپرست در بین دو گروه اختلاف معنی داری داشت.(P=0.02) که در گروه غیر فعال بیشتر بود.