هاتف سپهر

پیروزی انقلاب اسلامی و دکترین «نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی» قدرت‌های استکباری را به تکاپو واداشت تا با شکست جمهوری اسلامی مانع بر سر راه گسترش روزافزون تفکر اسلام شیعی ایجاد کنند. ایجاد غائله‌هایی در استان‌های مرزی و حمله نظامی طبس از جمله اقدامات قدرت‌های استعماری بود. حمله نظامی حزب بعث عراق به ایران گزینه دیگری بود که مورد توجه قرار گرفت. به همین علت قبل از حمله رسمی و سراسری عراق به خاک جمهوری اسلامی ایران، این کشور بارها به صورت جسته و گریخته به مرزهای ایران تجاوز می‌کرد.

انسان در فطرت خداجوی خود همواره در جستجوی کمال مطلوب بوده و همیشه در پی مدینه فاضله یا شهر رویاهایش سیر می‌کند، خالق انسان که آگاه به خیر و شر اوست به‌واسطه بندگان برگزیده‌اش انسان‌ها را به سوی کمال، رهنمون می‌سازد. ادیان الهی به عنوان منبع خیر و نیکی همچون چشمه‌ای جوشان جان‌های مشتاقان را سیراب می‌کنند. اما ادیان الهی آن‌گاه که زمینی شوند و به مرور زمان همنشین آلودگی‌های انسانی همچون تحریف و التقاط، قشری‌گری و عوام‌زدگی و مشکلاتی از این دست شوند، دیگر نه تنها جوامع بشری را به سوی رشد و کمال رهنمون نمی‌سازند بلکه آنها را به ورطه نابودی و نیستی می‌کشانند.

پس از پایان یافتن جنگ جهانی دوم و با شروع جنگ سرد، قدرت‌های شرق و غرب برای قدرت‌نمایی هر چه بیشتر و پیروزی در این جنگ درصدد یارکشی سیاسی برآمدند. از این رو، کشورهایی برای تامین امنیت به حوزه قدرت شرق یا غرب وارد شدند. در نیمه دوم قرن بیستم پیمان‌های نظامی، منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای میان کشورها بسته شد تا به این وسیله مرزبندی‌های سیاسی نمود عینی پیدا کند. در اثنای جبهه‌بندی‌های سیاسی قرن بیستم، کشورهایی که طعم تلخ 2 جنگ جهانی را چشیده بودند و از این رهگذر حاصلی نداشتند جز نتایج مخرب و ویران‌کننده جنگ و نمی‌خواستند در اردوگاه سوسیالیسم یا امپریالیسم وارد شوند، درصدد برآمدند از سیاست موازنه منفی پیروی کنند و براساس منافع ملی خود با هریک از کشورهای شرق و غرب مراوده داشته باشند.