پارادوکس بوسعید: خودبراندازی و مصادره (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ظاهراً ابوسعیدْنامی، که کیستی اش جای گمانه است، نامه ای به ابن سینا نوشته است که در آن معرفت بخشیِ قیاس را، بر پایه ادّعای دَوری بودنِ آن، انکار کرده است. ما این را «پارادوکس بوسعید» می نامیم. بوعلی، در پاسخ، راه حلّی پیش نهاده است که منبع الهام ما برای نقض پارادوکس بوسعید، بر اساس مصادره بودنِ آن است. افزون بر این، چنان که اندیشمندانی مانند میرزا محمد بن حسن شیروانی، مرتضی مطهری، و حسن حسن زاده آملی اشاره کرده اند، پارادوکس بوسعید خودبرانداز است. با این حال، ابراهیم نوئی بر آن است که اِشکال خودبراندازی بر خودارجاع شمردنِ دلیل بوسعید استوار است، و با نقل مدّعایی از مصطفی ملکیان، دالّ بر این که خودارجاعی ناپذیرفتنی ست، می کوشد تا به این اِشکال پاسخ دهد. در این جستار، امّا، نشان داده خواهد شد که نه خودبراندازیِ پارادوکس بوسعید بر خودارجاعی استوار است، و نه خودارجاعی ناپذیرفتنی ست.Abu Saʿīd’s Paradox: Self-refutation and Beggig the Question
So-called Abu Saʿīd, whose identity is a matter of doubt, wrote a letter to IbnSina in which he denied the knowledge-giving of Syllogism based on the claim that it is circular. We call this the "Abu Saʿīd’s Paradox". Ibn Sina, in response, has proposed a solution that is our source of inspiration for negating Abu Saʿīd’s Paradox, based on its being to beg the question. In addition, as scholars such as Mīrzā Muhammad bin Hassan Shīrwānī, Murtaḍā Muṭahharī, and Hassan Hasanzāda Āmulī have pointed out, Abu Saʿīd’s Paradox is self-refutating. However, Ibrāhīm Now’ī believes that the self-refutation is based on the self-reference of Abu Saʿīd’s reason, and he tries to answer this problem by quoting a claim from Muṣṭafā Malikīyān, which indicates that self-reference is unacceptable. In this essay, however, it will be shown that neither the self-refutation of Abu Saʿīd’s paradox is based on self-reference, nor is self-reference unacceptable.
تبلیغات
