درخت- خانه: غرابتِ درختان در نقاشی های داوود امدادیان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
شاید نتوان در سنت منظره نگاری ایران نقاشی مانند داوود امدادیان را یافت که به «درخت» در مقام یک موضوعی منحصر برای نقاشی چنین وفادار بوده باشد. علاوه بر شکل و جایگاه این درختان در ترکیب بندی، تکرار آن ها در آثار امدادیان نیز به رازگونگی آن ها افزوده است. در این پژوهش، این درختان در مقام «امری غریب» توصیف و تحلیل می شوند. در این پژوهش با اتخاذی رویکردی روان شناختی و بر مبنای صورت بندی مفهومی «امر غریب» نزد زیگموند فروید کوشش می شود که از «چگونگی» تجسم درختان در آثار امدادیان تحلیلی منسجم و دقیق ارائه شود. روش این پژوهش توصیفی - تحلیلی بوده است و از میان آثار داوود امدادیان با نمونه گیری هدفمند، آثاری برای تحلیل انتخاب شده اند که بتوانند ابعاد و مؤلفه های کلیدی چگونگی نمایش درختان در این آثار را نشان دهد. گردآوری اطلاعات در این مقاله به شیوه ای کتابخانه ای بوده است. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که ازنظر شکلی در اغلب آثار امدادیان ساختاری مشابه تکرار شده است. مطابق این ساختار در میانه اثر «چیزی» قرار گرفته است که بخش اعظم تابلو را می پوشاند، این چیز که غالباً در هیئت درخت تصور می شود در عین بیگانگی و مهابت، آشنا و نزدیک نیز هست، ازاین رو، واجد دیالکتیک بنیادین برسازنده تجربه «غرابت» است. غالباً در کنار این درخت عظیم نشانه های خسران در هیئت زوال و ویرانی در نمایش خانه ها یا درختان کوچک دیده می شود. این ازدست رفتگی ها و وجه مالیخولیایی در تصویر درختان عظیم میانه اثر، وجهی عمیق تر و بنیادی تر می یابد. «تکرار» بی وقفه مضمون درخت در قالبی واحد در آثار امدادیان می تواند نشانه ای از «اجبار به تکرار» و فراوری از اصل لذت به سوی بازگشت باشد: از سکنی گزیدن در سکونت گاه های موقت ازدست رفته به سوی آرامشی جاوید در مرزهای مرگ، به سوی خانه ای ابدی.Tree-Home: The Uncanny Trees in the Paintings of Davoud Emdadian
It would be a struggle to find a painter like Davoud Emdadian, who has been so faithful to the “tree” as an exclusive painting subject, within the history of Iranian landscape painting. Beyond the shape and placement of these trees in composition, their recurrence in his works has intensified their mystery. This study outlines said trees as an uncanny phenomenon and analyzes them in the same vein. The study adopts a psychological approach based on Sigmund Freud’s conceptual formulation of the “uncanny,” attempting to provide a coherent and precise analysis of the “how” of tree representation with the works of Emdadian. The study utilizes a descriptive-analytical method, employing purposive sampling to select works of art for analysis from Davoud Emdadian’s works, that could demonstrate the various dimensions and key components of tree representation. The study employed a library-based approach to data gathering. The research findings indicate that in terms of form, a similar structure is recurring in the majority of Emdadian’s works. In this structure, “something” is placed in the center of the work, covering most of the canvas, which often assumes the form of a tree. While alien and imposing, the tree is also familiar and close, possessing the fundamental dialectic that constructs the experience of “uncanny”. Typically, this massive tree is accompanied by signs of loss in the form of decay and ruin in the depiction of houses or small trees. These losses and the melancholic aspect gain a deeper and more pronounced dimension in the figures of massive central trees. This constant “repetition” of the uniform tree theme in Emdadian’s works could signify “repetition compulsion” and a transition from the principle of pleasure towards return, indicating a shift from residing in lost temporary dwellings towards an eternal tranquility at the borders of death, on to an eternal home.
تبلیغات
