تحلیلی بر نقش طراحی بیوفیلیک در خلق معماری حساس به اقلیم و متناسب با فرهنگ در ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بیان مسئله: طراحی بیوفیلیک، ریشه در فرضیه بیوفیلیا داشته و باهدف ادغام هوشمندانه عناصر طبیعی در محیط های ساخته شده، به دنبال ارتقای پایداری، بهزیستی و تعامل انسان با طبیعت است. بااین حال، کاربرد گسترده این رویکرد نوآورانه در ایران، به واسطه چالش هایی همچون تراکم فزاینده شهری، روش های ساخت وساز سنتی و موانع فرهنگی و سیاستی محدود مانده است.هدف پژوهش: با تلفیق شبیه سازی های محاسباتی و مصاحبه های تخصصی با کارشناسان این حوزه، این مطالعه به ارزیابی عملکرد زیست محیطی، انرژی و فرهنگی طراحی بیوفیلیک در سه شهر نماینده مناطق اقلیمی متنوع ایران، یزد (گرم و خشک)، تبریز (سرد و نیمه خشک) و رشت (مرطوب) پرداخته است.روش پژوهش: در بخش تحلیل کمی، داده های اقلیمی دقیق از منابع معتبر همچون پایگاه داده های Meteonorm و پایگاه داده Power ناسا استخراج و با بهره گیری از نرم افزارهای پیشرفته شبیه سازی همچون Ecotect Analysis و Grasshopper-Ladybug، تحلیل و بررسی شد. در بخش کیفی نیز با انجام مصاحبه های نیمه ساختاریافته با ۷ نفر از خبرگان و متخصصان این حوزه که با روش نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی انتخاب شده بودند، به بررسی چالش ها و فرصت های اجرای طراحی بیوفیلیک در ایران پرداخته شد. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش، گواهی بر مزایای چشمگیر اصول طراحی بیوفیلیک در بهبود عملکرد ساختمان ها و ارتقای کیفیت محیط زیست ساخته شده است. به عنوان نمونه، شهر یزد با بهره گیری هوشمندانه از روش های خنک سازی غیرفعال توانست به کاهش قابل توجه ۳۰ درصدی مصرف انرژی دست یابد. شهر تبریز نیز با بهبود عایق کاری حرارتی ساختمان ها، عملکرد انرژی خود را به میزان ۲۰ درصد ارتقا بخشید. در شهر رشت نیز، افزایش ۳۰ درصدی بهره وری آب، گامی مهم در جهت پایداری منابع آبی برداشته شد. بااین حال، گسترش کاربرد طراحی بیوفیلیک در ایران با موانعی همچون محدودیت های اقتصادی، آگاهی ناکافی عمومی و سیاست های پراکنده و ناهماهنگ مواجه است.An Analysis of the Role of Biophilic Design in Creating Climate-Responsive and Culturally Attuned Architecture in Iran
Problem statement: Rooted in the Biophilia Hypothesis, biophilic design seeks to intelligently weave natural elements into the built environment to enhance sustainability, human well-being, and the human-nature connection. Nevertheless, despite its innovative potential, the widespread adoption of biophilic principles in Iran has been constrained by challenges such as increasing urban density, the persistence of traditional construction practices, and various cultural and policy-related barriers.Research objective: This study aims to evaluate the environmental, energy, and cultural performance of biophilic design across three representative Iranian cities—Yazd (hot and arid climate), Tabriz (cold and semi-arid climate), and Rasht (humid climate)—by integrating computational simulations with expert interviews.Research method: For the quantitative analysis, high-resolution climatic data were sourced from reliable databases such as Meteonorm and NASA’s POWER database. These datasets were then analyzed using advanced simulation tools like Ecotect Analysis and Grasshopper-Ladybug. In the qualitative phase, semi-structured interviews were conducted with seven experts selected through purposive and snowball sampling methods, aiming to explore the challenges and opportunities associated with implementing biophilic design in the Iranian context.Conclusion: The research findings highlight the substantial benefits of biophilic principles in enhancing building performance and the quality of the built environment. For example, in Yazd, the strategic deployment of passive cooling techniques resulted in a remarkable 30% reduction in energy consumption. In Tabriz, improvements in building insulation led to a 20% enhancement in energy efficiency. Similarly, Rasht witnessed a 30% increase in water use efficiency, marking a significant stride toward water resource sustainability. Nonetheless, broader implementation of biophilic strategies in Iran faces obstacles such as economic constraints, limited public awareness, and fragmented, inconsistent policy frameworks.
تبلیغات
