بررسی آیه ایلاء به مثابه یگانه مستند قرآنیِ حق جنسی زن در بُعد زمان (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
آیه «ایلاء» یگانه مستند قرآنی حق جنسی زوجه از حیث زمان است که حق جنسی زن را محدود به چهارماه یکبار می کند. پژوهش حاضر با روش تحقیق کیفی و تحلیل مضمونِ متونِ تفسیری به دنبال سیر تطور دیدگاه مفسرانِ عصر نزول تا عصر حاضر و پاسخ به مفهوم آیه ایلاء، تفاوت آن با مسئله ظهار، مواجهه شارع با پدیده ایلاء و چگونگی ارتباط آیه ایلاء با حق جنسی زوجه، از دیدگاه ایشان است. در تبیین تفسیری آیه ایلاء و اثبات عدم دلالت آیه با مقرر کردن زمان چهار ماه برای حق جنسی زوجه، ده مسئله مرتبط با حق جنسی به دست می آید که هر یک به نوعی در اثبات عدم دلالت آیه ایلاء دخیل است. از مجموع آنها می توان نتیجه گرفت ایلاء، فی نفسه موردرضایت شارع نیست و تعیین زمان چهار ماه در حقیقت ایجاد مهلتی برای شوهر است تا نسبت به وضعیت زناشویی خود تدبیری کند و یکی از دو راه رجوع (با رابطه خاص جنسی) و یا طلاق را برگزیند تا حق جنسی زن استیفا گردد. به نظر می رسد ایلاء همانند عده (طلاق یا وفات)، مسافرت، غیبت، اختلالات جنسی شوهر و غیره شرایط خاصی است که خداوند زمان چهار ماه را برای آن مقرر نموده است و محدود کردن حق جنسی زن به زمانی خاص در شرایط معمول زندگی، با فلسفه حفظ عفت برای همسران در ازدواج و مسئولیت شوهر در برابر نیاز جنسی زن سازگار نیست. بنا بر مستندات قرآنی، روایی، قواعد فقهی، مؤیدات عقلی- عرفی و اقتضائات عصر حاضر می توان معیار نیاز جنسی زن را همچون نیاز جنسی مرد، تقویت کرد.Studying the Verse of Īlā’ as the only Qur'anic Evidence Concerning Women's Sexual Rights in Terms of Time
The verse of ī l ā’ (foreswearing) is the only Qur'anic evidence of the wife's sexual rights in terms of time, which limits the woman's sexual rights to once every four months. The present study, using the method of qualitative research and content analysis of interpretive texts, delves into the development of the views of the interpreters from the Revelation era to the present time and response to the concept of the verse of ī l ā’ , its difference with the issue of ẓihār (incestuous comparisons or calling wife as a mahram relative), the encounter of the legislator with the phenomenon of ī l ā’ , and how the verse of ī l ā’ is related to the wife's sexual rights, from their perspective. In the interpretative explanation of the verse of ī l ā’ and proving the lack of denotation of the verse with setting a period of four months for the wife's sexual right, ten issues related to sexual right were obtained, each of which is somehow involved in proving the lack of significance of the verse of ī l ā’ and from all of them, it can be concluded that ī l ā’ in itself is not acceptable to the lawgiver, and setting a period of four months is in fact creating a deadline for the husband to take measures regarding his marital status and choose one of the two ways of recourse (with specified sexual relation) or divorce, so that the wife's sexual right can be fulfilled. It seems that ī l ā’ , like the waiting period ( ‘ idda due to divorce or death), travel, absence, sexual disorders of the husband, etc., is a special condition for which God has set a period of four months, and limiting the wife's sexual right to a specific time in ordinary life conditions is not consistent with the philosophy of maintaining chastity for the spouses in marriage and the husband's responsibility for the wife's sexual need. Based on evidences derived from the Qur'an, narrations, jurisprudential rules, rational-customary support, and the exigencies of the present era, the criterion of a woman's sexual need can be strengthened like that of a man's sexual need.
تبلیغات
