مدل نیاز-حقوق در رویارویی با بزه دیدگی جنسی کودکان و نوجوانان با رویکرد سیاست جنایی مشارکتی
آرشیو
چکیده
امروزه موضوعات مربوط به حقوق کودک و نوجوان و لزوم توجه به آن ، وسعت بیشتری یافته؛ به نوعی که احترام به حقوق آنان اندیشه ای اساسی در مساعدت همه جانبه در رشد فکری و سلامت روحی آن ها است. جوانان همواره آسیب پذیر ترین قشر جامعه هستند، بی شک نیازمند حمایت بیشتری در جهت حفظ کرامت، حقوق و مصالح خود از سوی والدین و نهادهای سیاست گذاری در مقابل کج روی های اجتماعی می باشند . درحالی که با تغییر مناسبات اجتماعی، نه تنها اشکال جدیدی از ناهنجاری ها پدید آمده، بلکه میزان رواج و مفهوم آن ها تغییر یافته است. این پژوهش واجد ویژگی هایی برای کاربست برنامه های عدالت ترمیمی در پرونده های خشونتِ جنسی در گفتمان قضایی ایران است که مبتنی بر یافته های تجربی به بحث گذاشته می شود. به گواهی مطالعات تجربی، تلاش گفتمان تقنینی در بستر سازوکارهای رسمی عدالت برای حمایت مؤثر از جوانان بزه دیدهجنسی به تنهایی کافی به مقصود نیست؛ ازآن جهت که نظام عدالت کیفری ظرفیت های محدودی برای تأمین نیازهای بزه دیدگان دارد، همین امر منجربه دگرگونی قابل فهمی در پاسخ به جرائم جنسی منطبق با مؤلفه ها سیاست جنایی-مشارکتی در بیشتر نظام های حقوقی شده است. نتیجه این پژوهش از نظر نوع،کیفی و روش،توصیفی تحلیلی است، با به کارگیریِ رایج ترین ابزارهای گردآوری اطلاعات؛ تهیه و توزیع 100 پرسش نامه (میان مددکاران اجتماعی، خانواده های دارای فرزند زیر18سال و افراد زیر18سال) نشان می دهد رویکرد بزه دیده محور به منافع و مطالبات بزه دیدگان خشونت جنسی، همسو با اقتضائات عدالت ترمیمی است. با وجود اختلاف نظرهایی در نتایج، اما در مواردی (کمبود نیروی فعال در این حوزه، فقدان شکل گیری نهادهای خاص مقررشده در قانون) با یکدیگر هم نظر بودند که موجبات اجرایی نشدن عدالت ترمیمی را فراهم می آورندThe need-rights model in dealing with sexual abuse of children and adolescents with the criminalparticipatory policy approach
Children's rights have become increasingly significant in recent years, to the point where doing so is necessary to promote both their intellectual growth and emotional health. The most vulnerable members of society are always the young, and protecting their rights, interests, and dignity from public anger surely requires additional support from parents and institutions in charge of developing regulations. New anomalies have also emerged as social interactions have changed, and both their occurrence and importance have changed. Features for the implementation of restorative justice programs in cases of sexual violence in Iran's judicial discourse are evaluated on the basis of the research's empirical findings. The reaction to sexual crimes has changed in line with the components of criminal-participatory policy in most legal systems, which is given the criminal justice system's limited ability to satisfy the demands of these victims. Empirical research show that the official judicial systems' legislative rhetoric is insufficient to effectively safeguard children who have been sexually abused. The creation and distribution of 100 questionnaires to social workers, families with minor children, and people under 18 revealed that restorative justice's requirements are met by a victim-centered approach to the needs and interests of victims of sexual assault. This study's findings are descriptive-analytical in terms of its kind, level of excellence, and methodology. They concurred in certain situations (lack of active force in this field, absence of formation of specific institutions needed by law), which resulted in the non-implementation of restorative justice, although having differing viewpoints on the consequences.
تبلیغات
