مبانی قاعده تعهد زیان دیده به کاهش خسارت و آثار آن در حقوق ایران با تأکید بر قراردادهای اداری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تعهد زیان دیده به کاهش خسارت که یک قاعده پذیرفته شده در حقوق کامن لا است، دفاعی است که از سوی خوانده دعوی مسئولیت ابراز می شود. مفهوم این قاعده این است که زیان دیده از نقض قرارداد یا فعل زیان بار دیگری، وظیفه دارد به طور متعارف از وقوع زیان جلوگیری کند یا از گسترش دامنه ی آن بکاهد. چنانچه خوانده بتواند کاهلی او را اثبات کند از پرداخت خسارت بابت آن بخش زیان که قابل اجتناب بوده معاف می شود.مسئله این است که آیا این نهاد حقوقی که در اسناد بین المللی نیز انعکاس یافته در حقوق ایران قابل اعمال می باشد یا خیر؟ تحلیل این نهاد نشان می دهد که اجرای آن در حقوق ما، از یک سو بدیهی و سهل است و از سوی دیگر ملاحظه گستره اصلی آن یعنی قراردادها آن را ممتنع می نمایاند. در این مقاله، سعی شده با بیان مفهوم و مبانی نظری این قاعده نشان داده شود که غیرقابل مطالبه بودن زیان های جبران پذیر، به عدم قابلیت عرفی انتساب و غیرمستقیم بودن این بخش از زیان ارتباط می یابد که این مبانی در حقوق ما کاملاً پذیرفته شده است. برای تکمیل و تصریح بدان می توان در اصلاحات قانونی، ضرر قابل مطالبه را به زیانی که با انجام تلاش معقول از سوی زیان دیده قابل پیش گیری نیست تعریف نمود. مجرای اصلی اجرای قاعده مزبور در حقوق خصوصی است. اما پرسش این است که آیا در قراردادهای اداری که یک طرف رابطه دولت است، می توان قاعده را اجرا نمود؟ روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی-تحلیلی است و در گردآوری منابع از منابع کتابخانه ای استفاده شده است.The basics of the rule of the injured party's obligation to reduce damages and its effects in Iranian law with an emphasis on administrative contracts
The injured party's obligation to reduce damages, which is an accepted rule in common law law, is a defense that is expressed by the defendant in a liability lawsuit. The meaning of this rule is that the victim of a breach of contract or another harmful act has the duty to conventionally prevent the occurrence of the loss or reduce its scope. If the defendant can prove his negligence, he will be exempted from paying damages for that part of the loss that was avoidable. The question is whether this legal entity, which is also reflected in international documents, can be applied in Iranian law or not? The analysis of this institution shows that its implementation in our laws is obvious and easy on the one hand, and on the other hand, considering its main scope, i.e. contracts, prevents it. In this article, an attempt has been made to show the concept and theoretical foundations of this rule that the non-claimability of compensable losses is related to the customary inability to attribute and indirectness of this part of the loss, which is fully accepted in our laws. The main channel for the implementation of the said rule is in private law. But the question is whether it is possible to implement the rule in administrative contracts where the government is one side of the relationship? The research method in this study is descriptive-analytical, and library sources were used to collect the sources.
تبلیغات
