ارائه الگوی تحقق پذیری محله 20 دقیقه ای به عنوان پارادایم جدید شهر آینده با استفاده از روش داده بنیاد (مورد مطالعه: کلان شهر کرمانشاه) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
شهر آینده مبتنی بر مجاورت، دیجیتالی شدن، پیاده رومحوری و حمایت از زندگی محلی است. ازاین رو، هدف پژوهش حاضر، ارائه الگوی پارادایمی تحقق پذیری محله 20 دقیقه ای به عنوان پارادایم جدید شهر آینده در کلان شهر کرمانشاه به منظور انطباق این شهر با تحولات نوین است. پژوهش حاضر از نوع کیفی بوده و با استفاده از روش گراندد تئوری اشتراوس و کوربین صورت پذیرفته است. جامعه آماری شامل نخبگان استان کرمانشاه در رشته های شهرسازی، برنامه ریزی شهری، معماری، جامعه شناسی شهری و غیره است. حجم نمونه شامل 15 نفر است که با استفاده از نمونه گیری هدفمند، انتخاب شده اند. از روش نمونه گیری گلوله برفی تا رسیدن به اشباع نظری در مصاحبه ها استفاده شده است. نتایج پژوهش بیانگر آن است که الگوی تحقق پذیری محله 20 دقیقه ای به عنوان پارادایم جدید شهر آینده در کلان شهر کرمانشاه دارای 38 کد محوری و 6 کد گزینشی است. ازاین رو، الگوی دانه بنیاد مشتمل بر شرایط زمینه ای (تغییر اقلیم، بیماری های همه گیر، آلودگی محیطی و مصرف بالای انرژی)، شرایط علی (بهداشتی، اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی)، مقوله های محوری(الگوهای منطقه بندی، الگوهای دسترسی پذیری، تراکم ها و کثرت کاربری ها، مجاورت، تراکم انسانی و خدماتی، خدمات و امکانات محلی)، شرایط مداخله گر(رفتار و محیط، انسجام اجتماعی، طراحی شهری فشرده، کاربری مختلط، شبکه حمل و نقل عمومی، نوآوری و فناوری، توسعه گردشگری)، راهبردها (سیاست گذاری، آوردن امکانات و خدمات به محله، اتصال محله ها از راه حمل و نقل عمومی و فعال، تشویق مشارکت عمومی و تغییر رفتار، عدالت اجتماعی، انتشار کربن کم یا صفر، رویکرد برنامه ریزی مبتنی بر داده، شعاع هدف مبنا، مکان مبنا) و پیامدها(خیابان های ایمن، در دسترس و با اتصال خوب، اقتصادهای محلی پویا و پررونق، تنوع خدمات و مقاصد، تاب آوری اقلیمی، همبستگی و امنیت، قلمرو عمومی با کیفیت بالا و تراکم های حامی سرزندگی) است.Presentation of Feasibility Model of the 20-minute Neighborhood as a New Paradigm of the Future City using a Grounded Theory Method (Case study: Kermanshah Metropolis)
The city of the future is based on proximity, digitalization, pedestrian-centricity, and support for local life. The purpose of the present study is to provide a paradigmatic model presentation of the reliability of the 20-minute neighborhood as a new paradigm of the future city in the Kermanshah metropolis. The present qualitative study was conducted using the Strauss and Corbin grounded theory method. The statistical population includes elites of Kermanshah province in the fields of urban development, urban planning, architecture, urban sociology, etc. The sample size includes 15 people who were selected using purposive sampling. The snowball sampling method was used in the interviews until theoretical saturation was reached. The results of the study indicate that the model of the reliability of the 20-minute neighborhood as a new paradigm of the future city in the Kermanshah metropolis has 38 axial codes and six selective codes. Therefore, the data-based model includes background conditions (climate change, epidemics, environmental pollution, and high energy consumption), causal conditions (health, economic, social, and environmental), focal categories (zoning patterns, accessibility patterns, densities and multi-use, proximity, human and service density, and local services and facilities), intervening conditions (behavior and environment, social cohesion, compact urban design, mixed use, public transport network, innovation and technology, and tourism development), strategies (policy-making, bringing facilities and services to the neighborhood, connecting neighborhoods through public and active transport, encouraging public participation and changing behavior, social justice, low or zero carbon emissions, data-driven planning approach, target-based radius, and place-based), and outcomes (safe, accessible and well-connected streets, dynamic and thriving local economies, diversity of services and destinations, climate resilience, solidarity and security, public realm with high quality, and densities support vitality).
تبلیغات
