ارزیابی سیاست های تأمین مسکن اقشار کم درآمد براساس مؤلفه های مؤثر بر افزایش حس تعلق به محیط (نمون موردی: شهر مشهد) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
نادیده گرفتن شاخص های پایداری اجتماعی در سیاست های تأمین مسکن در ایران نه تنها می تواند باعث از بین رفتن ارتباط معنادار بین محیط و ساکنان شود؛ بلکه تداوم این امر در طولانی مدت افزایش آسیب های روانی و اجتماعی را در پی خواهد داشت. آسیب شناسی سیاست های اتخاذشده از دید مؤلفه های پایداری اجتماعی در شهر مشهد، جهت شناسایی سیاست های مفید و برنامه های کارآمدتر در راستا افزایش حس تعلق به محیط در پروژه های تأمین مسکن های حمایتی، هدف پژوهش است. روش پژوهش آمیخته (کیفی-کمی) است. در بخش کیفی، با مطالعه متون و منابع کتابخانه ای شاخص های مؤثر بر ایجاد حس تعلق و دلبستگی به محیط، با توجه به فراوانی در نظریات استخراج و در چهار خرده نظام فرهنگی، اجتماعی، روانی و زیستی و یازده زیرشاخه طبقه بندی شده است. در بخش کمی، براساس شاخص ها، 66 سؤال براساس طیف 5 درجه ای لیکرت تنظیم و توسط 12 نفر از خبرگان که موضوع و اهداف پژوهش برای آنها تشریح شده است، بازبینی و 44 سؤال انتخاب شده است. روایی CVR سؤالات بالاتر از 56/0 و کمی آلفای کرونباخ همه متغیرها بالای 0.7 است. جامعه آماری، ساکنان مسکن اجتماعی شهر مشهد در چهار محل با رویکرد متفاوت از نظر برنامه و سیاست است (شهرک مهرگان، پروژه شاملو، شهر جدید گلبهار و بینالود). به کمک نرم افزار G*power در سطح اطمینان 95% ، 384 به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در آمار توصیفی از SPSS و در آمار استنباطی از روش کمترین مربعات جزئی و Smartpls4 استفاده شده است. نتایج نشان می دهد، شهرک شاملو(ضریب مسیر 0.866)، گلبهار (0.861)، مهرگان (0.762) و بینالود (0.685) به ترتیب در افزایش حس تعلق در نظام زیستی شرایط مطلوب تری دارند؛ مهرگان (0.814)، شاملو (0.733)، گلبهار(0.652) و بینالود (0.621) اولویت ها در نظام روانی و مهرگان (ضریب مسیر 0.819)، بینالود (0.784)، گلبهار (0.737) و شاملو(0.689) به ترتیب اولویت های نظام اجتماعی است؛ از بعد نظام فرهنگی هر چهار محل در شرایط نامطلوبی قرار دارند.Evaluation of Housing Policies for Low-Income Groups Based on the Factors that Increase the Sense of Belonging to the Environment (A Case Study of Mashhad)
Ignoring the indicators of social sustainability in housing policies not only destroys the meaningful relationship between the environment and the residents but also increases psychological and social harm. The purpose of the present research is to evaluate the policies of low-income housing in Mashhad and to identify more efficient policies to increase environmental awareness. The research method is mixed (qualitative-quantitative). In the qualitative section, by studying library resources, the indicators of increasing the sense of belonging are extracted and classified into four cultural, social, psychological, and biological subsystems and eleven subcultures. Based on the concepts related to the indicators, 44 questions were consulted based on the 5-degree Likert spectrum and were reviewed by 12 experts. In the qualitative section, experts described the validity of the questionnaire and the research problem. In the qualitative section, the CVR narrative index was more than 0.56, and Cronbach's alpha, all variables were over 0.7. The statistical population consisted of residents of Mashhad social housing in four locations with different approaches in terms of politics. G*Power software was used to estimate the statistical sample size, and 384 people were selected as the statistical sample. The descriptive statistics of SPSS and the inferential statistics used the minimum square and SmartPls4 methods. Results show Shamlou (0.866 path coefficient), Golbahar (0.861), Mehregan (0.762), and Binalood (0.685) are more favorable in increasing the sense of belonging to the biological system; Mehregan (0.814), Shamloo (0.733), Golbahar (0.652), and Binalood (0.621) are the priority of the places from the psychological system; Mehregan (0.819), Binalood (0.784), Golbahar (0.737), and Shamlou (0.689) are the places of the social system; and the indicators of the cultural system all four places are in poor condition
تبلیغات
