مطالعه تطبیقی قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در عراق و سوریه (بازه زمانی 2011-2021)
آرشیو
چکیده
دولت ها در بین الملل جهت پیشبرد منافع ملی خود در رقابت هستند و سعی در ارتقای قدرت و توان ملی خود دارند، مفهوم قدرت یکی از مفاهیم اصلی و کلیدی روابط و سیاست بین الملل است. تا مدت ها در نظریه های قدرت ملی از طریق قدرت سخت اندازه گیری می شد. اما تحولات مفهومی و افزایش سهم و نقش سایر شاخص ها و معیارها همچون جنبه های فرهنگی و ناملموس باعث شکل گیری نگاهی جدید به قدرت گردید با مفهوم قدرت نرم .ایران بعد از انقلاب تلاش نمود وجهه خود را در بین الملل به عنوان یک قدرت نرم نشان دهد، از جمله کشورهایی که در محیط راهبردی ایران قرار گرفته اند کشورهای عراق و سوریه هستند. گرچه با ظهور گروه های تروریستی ایران مجبور به بهره گیری از بخش های از قدرت سخت در این کشورها شده است اما به طور کلی رویکرد ایران جهت رابطه و نفوذ در این کشورها، مبتنی بر رویکرد نرم بوده .با توجه به اینکه دو کشور مورد بحث، در زمینه های مختلف دارای تفاوت های عدیده ای هستند قاعدتاً ایران نمی تواند با راهبردها و سیاست هایی مشابه در پی نفوذ و گسترش عمق استراتژیک خود در این کشورها باشد. مقاله حاضر تلاش شده در چارچوب های نظری قدرت نرم، این تفاوت ها و تشابهات مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد.A comparative study of the soft power of the Islamic Republic of Iran in Iraq and Syria (period 2011-2021)
International governments are competing to advance their national interests and are trying to improve their national power and strength. The concept of power is one of the main and key concepts of international relations and politics. For a long time, in the theories of national power, it was measured through hard power. But the conceptual developments and the increase in the share and role of other indicators and criteria such as cultural and intangible aspects led to the formation of a new look at power with the concept of soft power.After the revolution, Iran tried to show its image in the international as a soft power, among the countries that are placed in Iran's strategic environment are Iraq and Syria. Although with the emergence of terrorist groups, Iran has been forced to take advantage of parts of hard power in these countries, but in general, Iran's approach to relations and influence in these countries is based on a soft approach.Considering that the two countries in question have many differences in various fields, Iran cannot seek to influence and expand its strategic depth in these countries with similar strategies and policies.
تبلیغات
